به گزارش اقتصادآنلاین به نقل از فارس، از زمانی که دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور آمریکا از توافق هسته‌ای خارج شده است، اروپا تلاش می‌کند، ایران را به ماندن در این توافق متقاعد کند.
روزنامه آلمانی هندلس بلات طی گزارشی چند گزینه برای ادامه روند سرمایه‌گذاری اروپا در ایران پیشنهاد کرده، تا از این طریق ایران را به ماندن در برجام ترغیب کند.
این روزنامه می‌نویسد، ایجاد یک بانک خصوصی آلمانی ایرانی می‌تواند جریان سرمایه‌گذاری در ایران را حفظ کند، از این رو تهران در توافق هسته‌ای می‌ماند، حتی این بانک را می‌توان دویچه نامید.
بهترین راه برای ممانعت از خروج ایران از برجام، حفظ جریان سرمایه‌گذاری از اروپا به ایران است. برای تامین مالی چنین تجارتی، آلمان باید بانکی ایجاد کند، یا یکی از بانک‌های آلمانی را به «بانک ایران» تغییر دهد.
کمیسیون اروپا می‌تواند شرکت‌های اروپایی را به نادیده گرفتن تحریم‌های ثانویه آمریکا تحت مقرراتمسدودساز سال 1996 مجبور سازد. این مقررات که 6 ژوئن بروزرسانی شد، تاکنون مورد استفاده قرار نگرفته است و اگر اتحادیه اروپا آن را اجرا کند، برای خسارات شرکت‌های اروپایی متاثر از تحریم ها مورد استفاده قرار خواهد گرفت.
گزینه دیگر برای حفظ روابط اقتصادی با ایران، تامین مالی پروژه‌های زیرساختی ایران از طریق بانک سرمایه گذاری اروپاست، اما تهران قبلا اعلام کرده است که به خرده پروژه‌های عمومی قانع نیست.
بهترین گزینه، تشویق شرکت‌های خصوصی بزرگ به سرمایه‌گذاری در ایران است. این اقدام مسلما، غیرمعمول‌ترین راه برای دولت آلمان است. برلین باید یک بانک خصوصی ایجاد کند که برای تامین سرمایه برای شرکت‌هایی که هنوز به تجارت با ایران تمایل دارند، طراحی شده باشد.
این موسسه باید تجربه تامین مالی شرکت‌ها را داشته باشد. همچنین باید از بخش مالی آمریکا مستقل باشد و هیچ بازوی سرمایه‌گذاری در آمریکا نداشته باشد. تنها نامزد احتمالی می‌تواند بانک مشکل‌دار «دویچه» باشد که قبلا به میزان زیادی فعالیت‌های سرمایه‌گذاری بانکی خود در آمریکا را کاهش داده است.
این فرصتی برای دویچه بانک خواهد بود که پس از اینکه به علت تحریم‌ها مجبور به ترک بازار شده بود، دوباره بازگردد. شرکت‌های اروپایی برای صادرات به تامین مالی از طریق وام نیاز دارند که دویچه می‌تواند فراهم کند.
مخالفت‌هایی با این پیشنهاد وجود دارد. ارتباط با ایران سابقه دویچه را خراب می‌کند. (تمامی بانک‌های المانی به جز تعداد کمی از واحدهای اعتباری ایران را ترک کرده‌اند.) سهامداران دویچه ممکن است شوکه شوند، مشتریان خصوصی و مشتریان تجاری قدیمی اشفته و ناراحت شوند، اما اگر وضعیت جایگزین برایدویچه، فروپاشی باشد، این ریسک‌ها به نظر کوچک‌تر می‌رسند. مخالفت دیگر این است که این طرح، قیل و قال دیپلماتیک بیشتری میان آمریکا و آلمان ایجاد خواهد کرد.
علی‌رغم این مخالفت‌ها، اگر پاریس و برلین بتوانند بر سر حمایت سیاسی برای این بانک ایران در آلمان به توافق برسند، نه تنها ممکن است که توافق حفظ شود بلکه یک توافق بزرگ برای بخش‌های تجاری هر دو طرف است.
شرکت‌های آلمانی می‌توانند به سرمایه‌گذاری‌های خود در ایران ادامه دهند و در بازار ایران باقی بمانند. اتفاق مشابهی برای شرکت‌های فرانسوی می‌افتد که قبلا سرمایه‌گذاری‌های اولیه‌ای در ایران انجام داده‌اند. دیگر شرکت‌های تجاری در سراسر اروپا نیز می‌توانند از این اقدام سود ببرند.
یک بانک آلمانی ایرانی و سرمایه‌گذاری در آن، جریان صادرات نفت و گاز ایران را نیز حفظ می‌کند. در زمانی که اروپا برای متنوع سازی منابع انرژی خود تلاش می‌کند، این اقدام یک مزیت راهبردی است. (با این اقدام) اتحادیه اروپا ممکن است بتواند نفت و گاز ایران را از کنترل روسیه و چین خارج کند.
ایجاد این بانک همچنین می تواند یک پیام قوی در اتحادیه اروپا ارسال کند که کشورهای عضو در مورد «یک اروپای حفاظت شده» که امانوئل ماکرون، رئیس‌جمهور فرانسه و جین کلود جانکر، رئیس کمیسیون اروپا متعهد شده‌اند، جدی هستند. برای تحقق این امر، اتحادیه اروپا باید تمایل داشته باشد، تا در راه‌های غیرمعمول برای حفاظت از شرکت‌های تجاریش و در نهایت شهروندانش گام بردارد.
دویچه بانک در سال 2015 به اتهام نقض تحریم‌های امریکا علیه ایران به پرداخت 258 میلیون دلار به خزانه‌داری آمریکا محکوم شد.
