اقتصاد آنلاین - فائزه مومنی؛ با علی نوذرپور شهردار منطقه 22 درباره مشکلات این منطقه گفت‌وگو کردیم او که پیش از سمت شهرداری معاون امور شهرداریهای سازمان شهرداریها و دهیاریهای کشور بود با انتقاد از روند انعقاد قرارداد با پیمانکارن در دوره گذشته تاکید کرد که در این دوره به هیچ عنوان تراکمی مغایر با طرح تفصیلی فروخته نشده است.
بنظر شما تفاوت رویکرد مدیریتی مدیریت شهری گذشته با دور جدید چیست؟
تفاوت این دو رویکرد را در چند محور می شود مطرح کرد، یکی توجه به امر تخصصی است. شما اگر خاطرتان باشد تا قبل از روی کار آمدن دوره جدید معاون حوزه حمل و نقل به‌راحتی حوزه منابع انسانیبه حوزه فرهنگی_ اجتماعی می‌رفت. وقتی در این سطح مدیریت به امر تخصص بها نمی‌دهیم و تحصیلات را لحاظ نمی‌کنیم به این معنا است که فرد با تخصص و دانش اعمال مدیریت نمی‌کند.
اما در این دوره نگاه کاملا تغییر پیدا کرده و حداقل تمام معاون‌ها شهرداری تحصیلاتشان در دانشگاه‌های معتبر داخلی یا خارجی آن هم در موقعیت‌های ممتاز طی کرده‌اند .همین تفاوت رویکرد را خودمان در منطقه داشتیم. سعی کردیم افرادی که برای معاونت‌های مختلف انتخاب می‌کنیم درس خوانده باشند این موضوع خیلی به راندمان و افزایش شاخص بهره وری کمک می‌کند. دومین تفاوت توجه به قانون و رعایت مقررات هست که در دوره قبل نه اینکه نبوده ولی توجهی به آن نمی‌شده به عنوان مثال در ارجاع کار به پیمانکاران کاملا مشهود است.در منطقه 22 با مجموعه‌ای از پیمانکاران مواجهیم که قرارداد ندارند و اساسا ارجاع کار به آن افراد تابع مقررات مالی شهرداری نبوده است. پیمانکاری با دستور شهردار کار می‌کرده که نه در اجرای کار آیین نامه مالی رعایت شده و نه با او قرارداد بستند. در حالی که تمام پروژه‌ها باید با مناقصه واگذار شود و هرکسی قیمت کم‌تر داد با او کار کنند. ما پرونده‌هایی بالای ده‌ها میلیارد تومان به همین شکل در منطقه داریم.
در یک مقطعی براساس طرح تفصیلی و مصوبات شورای شهرسازی معماری نباید بالاتر از 11 طبقه مجوز داده شود ولی مصوبه شورای شهرسازی معماری از سوی مرکز به مناطق ابلاغ نشده بود و آن‌ها مجوز برای بالای 11طبقه می‌دادند.
این رویه در حال حاضر اصلاح شده یعنی ما کاری را به پیمانکار واگذار نمی‌کنیم مگر اینکه مقررات مالی طی شده باشد و قرارداد داشته باشند.سومین تغییر اصل بر شفافیت امور است شهردار سابق تهران چیزی را از جامعه پنهان نکردند و سعی کردند که هر آنچه اتفاق می افتد و آنچه تصمیم می‌گیرد در اختیار مردم بگذارد و با مردم صادق باشد. همین امر در شورای شهر هم اتفاق افتاد. شورای گذشته یک جلسه در میان جلسه علنی و غیرعلنی داشت اما شورای پنجم جلسه غیرعلنی نداشت و این رویکرد شورای شهر در شهرداری تهران هم حاکم شده که مردم را محرم تلقی می‌کنیم و چیزی پنهان از آن‌ها نداریم. چهارمین تغییر بحث سلامت در شهرداری بود. شهردار سابق تهران و مدیرانش افرادی هستند که سابقه روشنی در پاکدستی دارند نمی‌گویم مدیران گذشته غیر از این بودند ولی تاکید شهردار سابق تهران بر پاکدستی بود.
نکته بعد تفاوت در نوع رفتار مدیران است. زمانی که شما وارد شهرداری تهران می‌شدید انگار وارد دستگاه نظامی شدید همین الان تکه کلام هایی که مدیران قبلی استفاده می‌کنند انگار تکه کلام‌های یک نیروی نظامی است. نیروهای من وقتی با من صحبت می‌کردند در هر دو سه جمله ای که می‌گویند یک بار می‌گویند جسارتا، یعنی شهردار را مقامی می‌داند که کاملا باید در تبعیت و اطاعت سلسله مراتبی باشد در حال حاضر چنین ادبیات تحکمی در کلام معاونین و شهرداران نیست. بعضا می‌بینم مردم می‌گویند این اولین بار است در شهرداری شهردار جلوی پای آن‌ها بلند می‌شود و به حرف‌هایشان گوش می‌کند. بخشنامه‌هایی که دکتر حجت، معاون سابق شهرسازی و معماری در حوزه شهرسازی دادند این نوید را می‌دهد که شهرداری تلاش می‌کند تکیه درآمدهایش را از منابع ناپایدار به سمت درآمدهای پایدار ببرد. در دوره گذشته تا آخرین تفریق بودجه که سال 95 داشتیم درآمد شهرداری براساس درآمد ناپایدار بوده است احیای درآمدهای حاصل از مالیات بر ارزش‌افزوده از دیگر تفاوت‌های این دوره است و در سال های بعد این منابع جدید درآمدی را می‌توانیم در سبد درآمدی شهرداری ببینیم.
گمانه‌زنی‌های مبنی بر فروش تراکم در این دوره زده می‌شود، آیا آن‌ها را تایید می‌کنید؟
تکیه بر ساخت و ساز و فروش تراکم در این دوره کاملا منتفی است. حقوقی از دوره گذشته برای مردم ایجاد شده که راهی جز رسیدگی به آن‌ها نداریم اما به ضرس قاطع می‌گویم که هیچ پروانه‌ای خارج از طرح تفصیلی در ممنطقه 22همزمان با روی کارآمدن مدیریت جدید صادر نشده است.
اما واقعیت موضوع این است که به راحتی نمی‌شود درآمدهایی که تاکنون از محل ساخت و سازتامین می‌شده به یک باره قطع شود، درآمدهای دیگر زمان‌بر است.زمانی که لایحه منابع درآمدی پایدار را در وزارت کشور تنظیم می‌کردیم ؛ زمان ده ساله برای اجرایی شدن آن در نظر گرفته بودیم. تکیه شهرداری از ساخت و ساز در میانگین کشوری 50 درصد است اما در تهران بالای 79 تا80رصد است .
نمونه‌هایی داریم که خارج از طرح تفصیلی پروانه گرفته، مقداری از آن را ساخته و مبلغ زیادی هم عوارض داده، اگر بخواهیم مطابق با قانون عمل کنیم باید همه ساختمان را تخریب کنیم اما نمی‌شود، شهروندان هم حقوقی دارند. صدور پروانه فقط در حد رفع و رجوع است اما از زمان ما به بعد تراکم اضافه فروخته نشده مگر اینکه طرح تفصیلی اجازه می داده است. در این دوره فقط یک جلسه کمیسیون ماده 5برگزار شده است. در این دوره تلاش شده که براساس طرح جامع تفصیلی پروانه‌ها صادر شوند و از هر گونه خلاف ساختمانی به جد جلوگیری شود.
خیلی از پرونده‌هایی که از قبل بوده و مشکل داشته علی رغم این که حقوقی ایجاد شده تا تعیین تکلیف از سوی شورای معماری متوقف کردیم و حتی پرونده‌های مربوط به نهادهای نظامی و دولتی متوقف شده‌اند تا از نظر ضوابط و مقررات شهرسازی از سوی معاونت شهرسازی تعیین تکلیف شوند.
یکی از تفاوت‌های ما این است که سعی کردیم شهر را به مثابه یک سازمان اجتماعی ببینیم و به حیات اجتماعی هم توجه کنیم. در منطقه ما هر هفته یک محله را می بندند و در آنجا بچه ها با مادرشان بازی می‌کنند در کنار آن‌ها کارآفریناناجناس خود را به مردم عرضه می‌کنند این نگاه اجتماعی در حال حاضر وجود دارد و باید به تدریج در سایرمحله‌های هم ایجاد شود.شورای محلات ارتباط عمیقی با ما دارند و حرف‌های مردم شنیده می‌شود. باید به شهروندان گفته شود که ما منتخبین شما هستیم و با وکالت از شما شهر را اداره می‌کنیم.
