به گزارش اقتصادآنلاین، شهروند نوشت: از صفر تا ١٠٠ ماجرا پای خودش است و می‌گوید، یک ماهی می‌شود که چشم امید از کمک‌های دیگران برداشته و دست به کار شده تا دوباره کارگاهش را رو به راه کند. سال‌های سال است که «تنبور» تخصص اصلی «هوشنگ امیریان» یا همان «استاد هوشنگ» است اما می‌گوید که کاسه سه‌تار هم می‌سازند. میان تمام خرابی‌های خیابان راه کربلای سرپل ذهاب، کارگاه تخصصی ساخت آلات موسیقی امیریان دوباره به راه افتاده است.
«باید تا قبل از عید حداقل ٢٠ کاسه‌ساز را خالی کنم اما تا امروز فقط توانستیم ٨ کاسه را آماده سازیم.» امیریان که کانکس‌اش را تبدیل به کارگاه ساخت و تعمیر سازهای سنتی کرده است توضیح می‌دهد: ساخت‌وساز زمانبر است. از آبان‌ماه تا همین یک‌ماه پیش من و همکارانم بیکار بودیم. کارگاه‌هایمان زیر خروارها خاک دفن شد و هرکدام میلیون‌ها تومان خسارت خوردیم. امروز هم درآمد بخور و نمیری از تعمیر سازهای زلزله‌زدگان کسب می‌کنیم.
چیزی به تحویل سال نمانده و هنوز درد این‌جا زیاد است. از مسکن‌های در آب غلتیده و چادرهای نصفه‌نیمه گرفته تا بی‌پولی و بیکاری کسانی که تا همین چند ماه پیش برای خودشان برو وبیایی داشتند.
بیکاری درحالی نصیب تازه زلزله‌زدگان سرپل‌ذهاب شده که کاشفی رئیس اتاق بازرگانی کرمانشاه می‌گوید: وام‌های مختلفی برای زلزله‌زدگان در نظر گرفته شده اما درحال حاضر در مناطق زلزله‌زده چیزی به‌عنوان توسعه مشاغل زودبازده یا حتی طرحی برای اشتغالزایی نداریم.
مصطفی خوشابی از فعالان حوزه صنایع دستی هم می‌گوید: بعد از زلزله اخیر بسیاری از سازندگان ساز یا بیکار شدند یا کارگاه‌های خود را به تهران انتقال دادند، چراکه امیدی نداشتند وضع‌شان بهتر شود.
چندوقت است دوباره شروع به کار کرده‌اید؟
یک‌ماهی می‌شود که کارگاهم را در این کانکس دوباره راه انداختم. راستش از چشم‌انتظاری خسته شدم و تصمیم گرفتم هرطور شده، کارگاه را راه بیندازم. تخصص من تنبور است. ٣٠سال است که تنبور می‌سازم اما دستی از دور بر ساخت و تعمیر سه‌تار هم دارم.
ابزار کارتان را از کجا فراهم کردید؟
کارگاه و منزل ما از آن واحدهایی بودند که صددرصد تخریب شدند. سازها و کاسه‌هایی که در کارگاه بودند، از بین رفتند اما برخی از ابزارهای کارمان سالم ماندند. چندوقت پیش رفتیم و کل کارگاه را آواربرداری کردیم. از بنیاد مهرگان برای ما کانکس آوردند و ما هم با همین ابزارهایی که سالم مانده، کار را شروع کردیم.
در این مدت درآمدی هم داشته‌اید؟
درآمد که چه عرض کنم. کار ما ساخت کاسه است. از مناطق چوب‌خیز کرمانشاه مثل پاوه، اورامان و... چوب توت استخراج می‌کنیم و کاسه‌ساز می‌سازیم. کاسه‌ها باید برای خشک‌شدن بین ٥ تا ٦ماه خوابانده شوند. تا امروز ٨ کاسه را خالی کرده‌ایم و باید هرطور شده تا عید ٢٠ کاسه را خالی کرده و برای خشک‌شدن بخوابانیم.
هر کاسه چقدر قیمت دارد؟
هر کاسه‌ای که در کارگاه ما ساخته شود، بین ٣٠٠هزار تا ٨٠٠هزار تومان قیمت‌گذاری می‌شود؛ بسته به نوع و جنس تنبورش دارد.
و این یعنی برای فروش کاسه‌ها و کسب دوباره درآمد، باید ٦ماه صبر کنید؟
درآمد بخور و نمیری از تعمیر ساز داریم. مردم این‌جا بعد از مدتی دوباره به زندگی برگشتند و سراغ ساز‌هایشان را گرفتند. بعضی روزها هیچ موردی نداریم و بعضی روزها ٢٠ و نهایتا ٣٠هزار تومان از تعمیر سازها عایدمان می‌شود.
زلزله سرپل ذهاب چقدر به شما خسارت زد؟ منظورم کارگاه است. چقدر سرمایه از دست دادید؟
خیلی خانم. خسارت خیلی خوردیم. نه من، همه مردم این منطقه آسیب‌های مالی قابل توجهی دیدند. کارگاه من صددرصد تخریب شد و بین ١٥ تا ٢٠میلیون تومان سرمایه‌ام بر باد رفت اما تاکنون هیچ نهادی حتی ١٥هزار تومان هم از ما دستگیری نکرده است. البته من و هم‌صنفی‌هایم پیشنهادهایی برای دریافت وام داشته‌ایم اما من دلم نخواست دوباره زیر بار قسط و قرض بروم. همین کارگاه را هم به سختی راه انداخته‌ام.
بیش از ٣هزار و ٨٠٠ واحد صنفی آسیب دیدند
کرمانشاه بیکارترین استان کشور شناخته شد. این نتیجه بررسی مرکز آمار ایران از وضع بیکاری در پاییز است. زلزله زیرساخت‌های شغلی زیادی را در کرمانشاه از بین برد. در آخرین آماری که توسط معاون امور بازرگانی داخلی سازمان صنعت، معدن و تجارت استان کرمانشاه اعلام شده، بیش از ٣٨٠٠ واحد صنفی استان در زلزله اخیر آسیب دیده‌اند. باشگاه خبرنگاران جوان به نقل از علی اسماعیلی معاون امور بازرگانی داخلی سازمان صنعت، معدن و تجارت استان کرمانشاه نوشته است: در ٧ شهرستان اسلام‌آباد غرب، سرپل ذهاب، دالاهو، ثلاث باباجانی، جوانرود، قصرشیرین و گیلانغرب ١٨هزار و ٨٢٠ واحد صنفی داریم که از این تعداد ١٦هزار و ٣٦٥ واحد دارای پروانه کسب و ٢٤٥٥ واحد صنفی فاقد پروانه کسب است. در این بین ٣هزار و ٨١٤ واحد صنفی در جریان زمین‌لرزه از ٢٠ تا صددرصد دچار خسارت شدند که عمده آنها مربوط به سرپل‌ذهاب بوده است.
مصطفی خوشابی از فعالان حوزه صنایع دستی هم می‌گوید: کرمانشاهی‌ها سال‌های سال است که ساز می‌سازند و مورد بی‌مهری قرار می‌گیرند. هیچ‌وقت آنطور که باید و شاید به آنها بها نداده‌ایم. بعد از زلزله اخیر، بسیاری از سازندگان ساز یا بیکار شدند یا کارگاه‌های خود را به تهران انتقال دادند، چراکه امیدی نداشتند وضع‌شان بهتر شود. بیشترشان هم تنبورساز بودند. او ادامه می‌دهد: اتحادیه صنایع دستی در جایگاهی نیست که به آنها کمکی کند، چراکه اساسا قدرت این کار را ندارد. اتحادیه در بهترین حالت می‌تواند بدهی‌هایش را با این فعالان اقتصادی کم‌توقع و مظلوم تسویه کند.
