به گزارش فیز، تخلیه آب‌های زیرزمینی برای دهه‌ها، موجب فرونشست زمین در دره "سن هواکین ولی" کالیفرنیا و تخریب زیرساخت‌ها شده است.

به گزارش اقتصادآنلاین به نقل از ایسنا، پژوهش جدیدی که به تازگی در "دانشگاه استنفورد" (Stanford University) انجام شده است، نشان می‌دهد که تخلیه آب‌های زیرزمینی، علاوه بر فرونشست زمین، تهدیدی برای سلامتی و تولید غذا به شمار می‌رود زیرا موجب انتقال آرسنیک به سفره‌های آب زیرزمینی و آسیب رسیدن به محصولات کشاورزی می‌شود.  

این گروه پژوهشی دریافت که میزان نشست زمین، می‌تواند تراکم آرسنیک را در آب‌های زیرزمینی نشان دهد. این موضوع، یک هشدار ابتدایی برای پیشگیری از سطوح خطرناک تراکم آرسنیک در سفره‌های آب زیرزمینی است.

"رایان اسمیت"(Ryan Smith)، نویسنده ارشد این پژوهش گفت: وجود آرسنیک در آب‌های زیرزمینی، همیشه یک مشکل جدی بوده است. این عنصر، به صورت طبیعی در پوسته زمین وجود دارد و موجب بیماری‌های قلبی، دیابت، سرطان و دیگر بیماری‌ها می‌شود. در هر حال، این ایده که پمپاژ بیش از حد آب، موجب آسیب به محصولات کشاورزی و افزایش تراکم آرسنیک می‌شود، ایده جدیدی است.

پژوهشگران دریافتند که بهبود سفره‌های آب زیرزمینی، با توقف تخلیه آب ممکن خواهد بود. مناطقی که در مقایسه با 15 سال پیش، به فرونشست کمتری دچار شده بودند، سطوح پایین‌تری از آرسنیک داشتند. "اسکات فندورف" (Scott Fendorf)، از نویسندگان این پژوهش گفت: باید به صورت گسترده برای بازگرداندن سفره های زیرزمینی تلاش کرد.

این گروه پژوهشی، داده‌های ماهواره‌ای مربوط به آرسنیک موجود در صدها چاه را در دو دهه متفاوت خشکسالی تحلیل کردند و دریافتند با فرونشست زمین در دره " سن هواکین ولی" بیش از سه اینچ در سال، خطر بالا رفتن سطوح آرسنیک در سفره‌های آب زیرزمینی، تا سه برابر افزایش یافته است.

سفره‌های آب زیرزمینی این ناحیه، از ماسه تشکیل شده و این قسمت‌ها با لایه‌هایی از خاک رس از هم جدا شده‌اند. خاک رس، مانند اسفنج عمل می‌کند و علاوه بر جذب آرسنیک از رسوبات رودخانه، آب را در خود نگه می‌دارد. این لایه‌ها برخلاف ماسه، اکسیژن نسبتا کمی را شامل می‌شوند که شرایط لازم را برای حل شدن آرسنیک در آب فراهم می‌کند. با تخلیه بیش از حد آب از نواحی ماسه‌ای، سفره‌های آب زیرزمینی فشرده و زمین دچار نشست می‌شود.

بررسی‌های ماهواره‌ای

داده‌های ماهواره‌ای، هشداری برای انسان محسوب می‌شود تا پیش از تهدید جدی سلامتی خود، راهی برای نظارت بهتر بر وضعیت آب پیدا کند. "رزماری نایت"(Rosemary Knight)، از نویسندگان این پژوهش گفت: ما به جای حفر چاه و گرفتن نمونه‌های آب، از یک ماهواره برای به دست آوردن داده‌های مورد نیاز استفاده کردیم.

داده‌ها، برای اعتبارسنجی و بررسی موارد پژوهشی مهم هستند و بررسی روی زمین هرگز با دامنه و سرعت سنجش از راه دور منطبق نمی‌شوند. نایت افزود: هرگز نمی‌توان نمونه آرسنیک کافی برای بررسی را فورا به دست آورد؛ بنابراین استفاده از این سیستم ماهواره‌ای برای سنجش از راه دور بسیار جالب است. با این کار، می‌توان مردم را از نزدیک شدن به شرایط بحرانی کیفیت آب، آگاه کرد.

این پژوهش، در مجله " Nature Communications" به چاپ رسید.