به گزارش اقتصادآنلاین به نقل از خبرآنلاین، اشغال ایران در سال 1320 قیمت هر قرص نان را در سال های ابتدایی دهه بیست به نزدیکی یک دلار رسانده بود.
نرخ تورم ایران پس از اشغال کشور در جنگ جهانی دوم رو به افزایش گذاشت . قیمت دلار که در سال 1320 برابر با 15 ریال بود ، رد سال 1322 به دو تومان ، برابر با بیست ریال افزایش یافت.
در این شرایط بود که تحت تاثیر قحطی و کمبود نان در تهران ، بهای هر قرص نان به طور متوسط از شش سنت به یک دلار افزایش یافت.
کمبود گندم و دیگر غلات در بازار ایران تحت تاثیر سیاست اعمالی از سوی نیروهای اشغالگر روسیه و شوروی رخ داد چرا که اشغالگران نسبت به خرید گسترده اقلام با پایینترین بها اقدام کرده و از تزریق غله و مواد غذایی به بازار ایران خودداری می‌کردند.
در این شرایط احتکار مواد غذایی از سوی برخی از سرمایهداران نیز خود دلیلی بر شیوع بیشتر قحطی در ایران بود.
محمود بدر وزیر دارایی ایران در نخستین روز از تیرماه سال ۱۳۲۱ شکایت نامه ای را به نخست‌وزیر نوشت که گواهی بر شرایط سخت مردم ایران در پی تجاوز متفقین است.
در این نامه آمده است: "جناب آقای نخست‌وزیر پیرو نامه ۱۴۹۳۲ مجدداً از اهواز اطلاع رسیده بر حسب دستور استانداری مأمورین شهربانی و شهرداری بدون موافقت اداره دارایی اقتصادی در روزهای ۲۸ و ۳۰ خرداد و اول تیر معادل ۴۵ تن آرد از محمولات تهران برده و مصرف کرده‌اند. بسیار قابل ملاحظه است که در بحبوحه حاصل خوزستان استانداری محل به جای اینکه مالکین و صاحبان گندم را ملزم به تحویل دادن فزونی نموده و مصرف محل را تأمین نماید خودسرانه آرد و گندم ورودی را که منحصراً برای مصرف تهران اختصاص داده شده‌است مصرف می‌کنند در حالیکه سالهای گذشته در ماه تیر و مرداد مقداری از گندم خوزستان به تهران حمل می‌شده. چون فعلاً تنها راه تأمین تهران همان گندم وآرد ورودی از خارج است چنانچه از مرتکبین این خودسری جدا بازخواست نشود و دستور قطعی برای تأمین مصرف از محمول صادر نگردد وزارت دارایی به هیچ وجه مسئولیت تأمین خواربار کشور را به عهده نگرفته و صراحتاً عرض می‌کند تهران در مدت کوتاهی به سختی وقحطی دچار خواهد شد. "
بهای هر قرص نان به قیمت امروز
هر چند نمی توان تنها با استناد به نرخ دلار در سال 1322 و نرخ دلار در سال 1397 ، بهای هر قرص نان را در این دو دوره زمانی مورد مقایسه قرار داد اما با این حال می توان با این قیاس ، کمی واقعیت زمان را در آن دوره درک کرد.
در حالی که بهای هر قرص نان در سال 1322 برابر با یک دلار ، معادل دو تومان بود، تبدیل این نرخ به دلار ، تنها بر پایه این مولفه نشان می دهد قیمت هر قرص نان بر اساس نرخ دلار رسمی یعنی 4200 تومان، برابر با این رقم بوده و بهای هر قرص نان ، بر پایه ارزی که دلالان در میدان فردوسی به شکل غیر قانونی خرید و فروش می کنند، برابر با 5800 تا 6 هزار تومان بوده است.
نکته اینجاست که نان در این سال ها بسیار بی کیفیت بوده و مصرف آن بیماری های فراوانی را در بین جمعیت گسترده ای از فقرا ایجاد کرده بود.
نان هنوز یکی از مهمترین مواد غذایی سفره ایرانیان است و منبع اصلی تامین انرژی محسوب می شود . گران ترین نان در بازار ایران سنگک است که هر قرص آن در بالاترین قیمت حدود 2 هزار تومان است.
