به گزارش اقتصاد آنلاین، سیدمحمدصادق الحسینی امشب در گفتگوی ویژه خبری شبکه ۲ سیما با موضوع اشتغال مهم‌ترین دغدغه مردم و دولت اظهار کرد: از تابستان ۹۵ تا تابستان سال جاری ۹۴۷ هزار شغل ایجاد شد. می‌توان گفت که دولت به هدفی که تعیین کرده رسیده است که البته باید ببینیم کیفیت ایجاد این اشتغال به چه صورت و در کدام بخش‌ها بوده است. می‌توان گفت که دولت به هدفی که تعیین کرده رسیده است که البته باید ببینیم کیفیت ایجاد این اشتغال به چه صورت و در کدام بخش‌ها بوده است.
به گفته او به نظر می‌رسد در سال جاری ۹۰۰ هزار شغل توسط دولت ایجاد شده باشد البته شغل از دست رفته هم داشته‌ایم.
او با بیان اینکه در بازار کار با دو روند جدید روبه رو هستیم به افزایش سهم بخش خدمات به حدود ۷۵ درصد اشاره کرد و گفت: این میزان افزایش سهم بخش خدمات در اشتغال بی‌سابقه بوده است.
الحسینی همچنین به افزایش جمعیت متقاضی کار از سال ۹۳ اشاره و تصریح کرد: این آمار در تاریخ اقتصاد ایران بی‌سابقه است به طوری که در سال ۹۵ به اوج خود می‌رسد و شاهد ورود سالانه یک میلیون نفر به بازارکار بوده‌ایم.
این کارشناس اقتصادی به سندرم به تعویق انداختن زمان ورود به بازار کار اشاره کرد و گفت: بخشی از این افراد کسانی هستند که به کاریابی‌ها مراجعه کردند و از پیدا کردن شغل ناامید شدند در این میان برخی نیز به آموزش عالی و ادامه تحصیل روی آوردند و در سالهای آتی وارد بازار کار خواهند شد. به‌طوری که میزان دانشجویان ما از ۲میلیون و ۳۰۰هزار نفر در سال ۸۵ به ۴میلیون و ۲۰۰هزار نفر در سال ۹۵ رسیده است. سیاست‌های عمومی اشتغال ما غلط، بخشی و بیفایده است. تا نرخ های کلیدی اقتصاد نظیر نرخ ارز، دستمزد و سود به بازار سپرده نشود و واقعی نشود هیچ سیاست اشتغال محوری موفق نخواهد بود.
او در ادامه به سیاست‌های مربوط به اقتصاد کلان که بر اشتغال تاثیر گذار است اشاره و خاطرنشان کرد: نرخ ارز از عوامل تاثیرگذار است.
الحسینی گفت: در همه دولت‌ها به سرکوب ارزی دست زدیم و در حالی که مردم فکر می‌کنند پایین بودن نرخ به نفع‌شان است اما این امر به ضررشان تمام شده است.
او ادامه داد: با سرکوب نرخ ارز به ویژه از سال ۸۰ به بعد باعث شدیم که تولیدکننده داخلی توان رقابت با تولیدکننده خارجی را از دست بدهد.
این کارشناس اقتصادی با بیان اینکه تشکیل سرمایه ثابت از سال ۸۳ تا ۹۶ حدود ۴۰ درصد کاهش یافته است، گفت: در واقع از سال ۸۳ که ۱۷۱هزار میلیارد تومان سرمایه‌گذاری صورت گرفته بود به ۱۱۷ هزار میلیارد تومان تشکیل سرمایه ثابت رسیدیم که این کاهش زنگ خطر مهمی برای اقتصاد است.
او با اشاره به اینکه نمی شود نرخ سود با نرخ تورم همخوانی نداشته باشد، گفت: در حوزه اشتغال مشکل ما مالیات و حتی بیمه هم نیست.
الحسینی با اشاره به اینکه ایراد ما در شاخص فضای کسب و کار است، اظهار کرد: مروری بر وضعیت کشورهای آسیای میانه نشان می‌دهد که به سمت صدور مجوز طی یک روز حرکت می‌کنند ضمن اینکه علاوه بر قوه مجریه قوه قضاییه نیز در این حوزه بسیار موثر است.
او گفت: ایجاد اشتغال یک موضوع فرا قوه‌ای، فرامالی و فراپولی است.
این کارشناس اقتصادی با اشاره به اینکه قاچاق یک موضوع ساده است و دلیل آن به موضوع نرخ ارز برمی‌گردد، خاطرنشان کرد: بالاترین میزان تعرفه‌ها را در دنیا ما داریم، نرخ ارز را سرکوب می‌کنیم و برای حمایت از تولید داخل مجبور می‌شویم تعرفه‌های بالا تعیین کنیم که باعث می‌شود قاچاق منطق اقتصادی داشته باشد.
الحسینی با اشاره به اینکه متاسفانه سیاست‌های ما منسجم نیستند، تاکید کرد: اگر هدف ایجاد اشتغال است باید به فاکتورهای مهم در بازار کار توجه کرد مثلا می‌توان به افزایش نرخ حضور زنان در بازار کار از ۱۴.۹ درصد به ۱۸ درصد اشاره کرد.
او با اشاره به اینکه البته افزایش مشارکت زنان می‌تواند یک شانس برای اقتصاد ایران باشد، اضافه کرد: به این دلیل که در سالهای آینده نرخ بیکاری بالاتر خواهد رفت و اگر رشد اقتصادی ۸ درصد داشته باشیم نرخ بیکاری در ۱۴۰۶ به ۵ میلیون و اگر نرخ رشد اقتصادی ۶ درصد داشته باشیم نرخ بیکاری طی این ۱۰ سال به ۶ و نیم میلیون نفر خواهد رسید. اما شانسی که داریم این است که بخش عمده این افراد زنان هستند که با توجه به فرهنگ حاکم در کشور ممکن است به اشتغال ناقص رضایت بدهند و در نتیجه این آمار بیکاری بحرانی نخواهد بود.
این کارشناس اقتصادی درباره هدفگذاری دولت برای ایجاد یک میلیون و ۳۳ هزار شغل در سال ۹۷ گفت: سال آینده سال سخت و پر مشکلی برای اقتصاد ایران خواهد بود که البته با سیاست‌گذاری و فرماندهی درست مشکلات قابل مدیریت است، و اگر از این سال به خوبی عبور کنیم سالهای پس از آن وضعیت بهتر خواهد بود.
الحسینی در پایان تاکید کرد:در مورد ایجاد اشتغال هم تا زمانی که سیاست‌های کلان، نرخ‌های اصلی و قوای چندگانه تنظیم و هماهنگ نشوند هدفگذاری‌های اشتغال مبتنی بر تخمین‌های غیر واقعی است و شاید بتوانیم این اهداف را محقق کنیم اما شغل‌های ایجاد شده پایدار نخواهند بود.
