به گزارش اقتصاد آنلاین ، سید حمید موسوی ضمن اعلام این مطلب با اشاره به همکاری معاونت شهرسازی و معماری شهرداری تهران با سازمان آتش‌نشانی برای یکپارچه‌سازی آمار ساختمان‌های ناایمن در پایتخت گفت: براساس آخرین آمار سازمان آتش‌نشانی از مجموع ۲۱ هزار و ۶۹۶ ساختمان پرخطر، میان خطر و کم‌خطر در پایتخت، ۶ هزار و ۸۵۰ ساختمان پرخطر محسوب می‌شوند.
ساختمان های ناایمن که در دهه های اخیر بلای جان تهران شده اند و به دلایل مختلف همچون آتش سوزی، گودبرداری غیراصولی و حتی باد و طوفان بر سر مردم آوار می شوند، از جمله دغدغه هایی است که تاکنون چاره مشخصی برای آن در نظر گرفته نشده است. سرعت بالای ساخت و ساز در این شهر و چگونگی کنترل و نظارت بر آن ها در کنار بی توجهی به ساختمان های قدیمی که قدمت برخی از آن ها بیشتر از قوانین شهرسازی است به این نگرانی ها دامن زده است، تا آن جا که معاون پیشگیری سازمان آتش نشانی از وجود ۵ هزار ساختمان ناایمن دولتی در پایتخت خبر می دهد و آمار بیمارستان های ناایمن را ۸۰ درصد از کل بیمارستان های تهران اعلام می کند.
به این موارد باید گفته های علی اعطا، سخنگوی شورای اسلامی شهر تهران مبنی بر فقدان اطلاعات کافی در خصوص ۲۳۰ برج پایتخت را اضافه کرد. ناامنی ساختمان های تهران موجب شد مدیریت شهری سال گذشته به مالکان شش هزار و ۷۸۰ ساختمان در مناطق ۲۲ گانه به طور رسمی تذکر دهد تا نسبت به رفع موارد خطرآفرین ساختمان های خود اقدام کنند. براساس آمارهای موجود، بیشترین تذکرها به ترتیب مربوط به مناطق ۱۵،۱۲، ۱۴ و ۲۰ است و منطقه ۴ نیز تاکنون کم ترین میزان تذکر را از سوی مدیران شهری دریافت کرده است.
در همین رابطه، مدیر کل معماری و ساختمان شهرداری تهران با اشاره به آخرین وضعیت ساختمان های پرخطر در مناطق بر اساس گزارش سازمان آتش نشانی گفت: بنابر آخرین آمارها، منطقه ۱۲ با دو هزار و ۸۶۰ مورد بیشترین آمار ساختمان پرخطر را به خود اختصاص داده است. پس از آن، منطقه ۴ با ۷۷۰ مورد، منطقه ۱۸ با ۶۶۴ مورد و منطقه ۲۰ با ۵۰۲ مورد به ترتیب شاهد حضور بیشترین ساختمان پرخطر در تهران هستند.
موسوی تعداد ساختمان‌های میان خطر را نیز هفت هزار و ۵۳۷ مورد اعلام و عنوان کرد: به این تعداد باید آمار هفت هزار و ۳۰۹ ساختمان کم‌خطر را اضافه کرد.
وی در پاسخ به این سوال که معیار تمیز میان ساختمان های پرخطر، میان خطر و کم خطر چیست، گفت: معیارهای آتش‌نشانی تعیین‌کننده سطح ناامنی ساختمان‌ها محسوب می‌شود و بر اساس معیارهای حریق، اگر ساختمانی ملزم به داشتن پله فرار یا سیستم اعلام حریق باشد، اما این امکانات در آن دیده نشده باشد، در زمره ساختمان‌های پرخطر قرار می‌گیرند. فقدان سایر اصول ایمنی نیز ساختمان ها را در لیست ساختمان های میان خطر و کم خطر قرار می دهد.
