به گزارش باشگاه در و پنجره و نما
روزنامه آرمان در یادداشتی به قلم محمدرضا خباز استاندار خراسان شمالی، آورده است: همانطور که انتظار می‌رفت با تغییر رئیس کل بانک مرکزی و وزیر اقتصاد تغییری در نرخ ارز و سکه ایجاد نشد، جز اینکه زحمت درست کرد. عده‌ای در مجلس و بیرون از آن سعی در وارونه جلوه دادن مسائل دارند که بعضا یا عامدا و عالما این اتفاق می‌افتد و یا از روی ناآگاهی است، همه تقصیرها را از رئیس کل بانک مرکزی و وزیر اقتصاد می‌بینند و به نظرشان درصورت عوض شدن این افراد مسائل حل خواهد شد. برخی هم در این میان مغرض‌اند و این حرف را که مشکل حل نمی‌شود، در میان مردم جا می‌اندازند تا جامعه را همچنان ملتهب و ناراحت نگه دارند.گروهی که عامدا و عالما رفتار می‌کنند، خود به دو گروه تقسیم می‌شوند: یک دسته اصل نظام را مورد تهدید قرار می‌دهند و سعی دارند که نظام را ناکارآمد جلوه دهند. عده دیگر اما مخالف دولت‌اند و همان دولت در سایه‌اند که چون در انتخابات شکست خوردند تلاش می‌کنند که لباس انتخابات را تا آخر از تن‌شان درنیاورند و آنچنان بر طبل بهم ریختگی بکوبند که بگویند رئیس جمهور و دولت ناکارآمد است. صرفنظر از افراد ناآگاه آنها که عالما و عامدا یا به قصد زدن نظام در خارج یا داخل کشور و یا به قصد زدن دولت که بیشتر در داخل کشور هستند به منزله دو لبه تیغ قیچی می‌مانند تا به نظام جمهوری اسلامی ایران لطمه بزنند.
درواقع لطمه به دولت به مثابه لطمه به نظام است. فراموش نکنیم همگی درون یک کشتی هستیم و همه سرنشینان این کشتی ملت ایران هستند. اگر این کشتی به سلامت عبور کند، همه نجات پیدا می‌کنند و اگر خدای ناکرده لطمه بخورد هم متوجه همه می‌شود. دیگر دشمنان این سرزمین در خارج از کشور توجهی به اصلاح‌طلب یا اصولگرا، موافق یا مخالف، مسلمان یا غیرمسلمان ندارند بلکه اصل کشور و نظام را هدف قرار داده‌اند. بنابراین صرف تغییر مدیران، تغییری در وضع قیمت ارز و سکه نمی‌کند. این سیاست‌هاست که باید تغییر به‌وجود بیاورد و در مرحله بعد نقدینگی دست بخش خصوصی مهار شود که به مثابه سیل بنیان‌کن است. وقتی سیل وارد یک شهر می‌شود همه شهر را برهم می‌ریزد و برایش خانه عالم و جاهل و مسجد و میکده فرقی نمی‌کند.
هنر این است که قبل از جاری شدن سیل در مسیل، سد ایجاد کرد که در اینصورت خرابی به بار نمی‌آورد و با آبراه‌های مختلف به درستی هدایت می‌شود به‌گونه‌ای که یک آبراه به رونق کشاورزی، یک آبراه به تولید برق و آبراه دیگر به رونق صنعت اختصاص می‌یابد و بدین ترتیب سیل نعمت می‌شود و نه نقمت. ولی اگر سد زده نشود یعنی نقدینگی مهار نشود، این سیل همچنان ادامه دارد. توجه مسئولان کشور به نقدینگی که در مسیر درست قرار بگیرد به رونق اقتصادی منتهی می‌شود ولی اگر رها شود، سیل بنیان کنی خواهد بود که یک روز به بازار سکه هجوم می‌آورد و روز دیگر به بازار ارز و جلوی هر کدام اینها که گرفته شود، سر از بورس خودرو و زمین و مسکن درمی‌آورد. خاصیت نقدینگی مثل سیل بنیان کنی است که بنیان اقتصاد را می‌کند.
متاسفانه نقدینگی افزایش پیدا کرده و به رقم 1800 هزار میلیارد تومان رسیده است که دولت باید تمام توان خود را به کار گیرد تا آن را مهار کرده و برای رونق اقتصاد و زیرساخت‌های کشور استفاده کند و از طرف دیگر جلوی افزایش نقدینگی را بگیرد اما این اتفاق نیفتاده و اگر هم افتاده، خیلی کند است و با تغییر تیم اقتصادی مادامی که این مشکل حل نشود، اثری نخواهد داشت همانطور که قیمت سکه و دلار افزایش یافته است. بنابراین راه علاج همان مهار نقدینگی و جهت دادن به آن است که در اینصورت نقدینگی دست بخش خصوصی مدیریت و اداره می‌شود و در اینصورت آثار مثبت آن نصیب کشور می‌شود و دیگر آثار منفی تخریبی نخواهد داشت.
مجلس به جای اینکه تبصره و ماده وصله و پینه کند، یک گروه مشاورین اقتصادی قوی از داخل که سابقه سلامتشان محرز است را دعوت کند و کار را به دست کاردان بسپارد. به نظر می‌رسد بهترین مشاور که در قانون هم آمده، اتاق بازرگانی است که آدم‌های فهیم، عاقل، تحصیلکرده و کسانی که در کوران کار هستند گرد هم آمده و می‌توان از نظرات کارشناسی‌شان بهره‌مند شد. در کنار این می‌توانند یک مطالعه تطبیقی درمورد کشورهایی که موفق به مهار نقدینگی شدند، انجام دهند و به یک قانون تبدیل کنند. به فرمایش رهبر انقلاب، مجلس ریل گذار و دولت قطار است که روی ریل حرکت می‌کند. اگر ریل در مسیر درستی ریل گذاری شود، قطار هم در آن مسیر به درستی حرکت می‌کند. بهتر است مجلس وقت خود را به مسائل بی ارزش سپری نکند.
همین استیضاح‌های پشت سر هم ناشی از بحث حوزه انتخابیه نمایندگان استیضاح کننده است تا بتواند دور بعد هم در مجلس باشد. مطالباتی نظیر احداث پُل یا جاده در شهرستان‌ها در صورتی که بودجه‌ای برایش تخصیص داده نشده! وزرایی که با بودجه‌های محدود با کمک بخش خصوصی توانسته اند وزارتخانه خود را سرپا نگه دارند، مستحق استیضاح نیستند. نمایندگان محترم مجلس به جای وضع قانون‌هایی که اثر مهمی در کشور ندارد به مسائل کلی بپردازند.
امام فرمودند که مجلس در راس امور است. اما کدام مجلس در راس امور است؟ مجلسی که کارهای راسی و مهم انجام دهد. مجلس در راس امور است یعنی از کارهای جزئی کم ارزش حوزه انتخابیه خارج شوند و به کارهای کلان سرنوشت‌ساز مهمی بپردازند که بتواند مشکلات کشور را حل کند. مجلس طرح‌های کم اهمیت را با اجازه خود نمایندگان از دستور هیات رئیسه خارج کرده، با دعوت از مجموعه بخش خصوصی و استفاده از مشاوران داخلی و خارجی و انجام مطالعه تطبیقی در کشورهای مختلف که منجر به مهار نقدینگی شده، معجونی به‌دست آورد و آن را به قانون تبدیل کند و از دولت بخواهند که قطارش را روی ریلی که برایش نصب کرده، حرکت دهد. با این کار اگر نقدینگی مهار شود، کشور برای همیشه از نوسانات و تکانه‌های مخرب نجات پیدا می‌کند.
*منبع: روزنامه آرمان،1397،6،13
**گروه اطلاع رسانی**1893**9131
