اگر بخواهیم ارزش برندسازی و  تاثیر آن برای بخش کشاورزی را عنوان کنیم ایجاد؛ ارزش افزوده ، تولید ثروت و درآمد بیشتر و ایجاد اشتغال پایداری برای این بخش است ، بخشی که سال هاست تولیدکنندگان آن در شرایط نامساعد اقتصادی به سر می برند و اشتغال در آن ناپایدار است.

برخی محصولات ایرانی مانند زعفران یا پسته به دلیل شناختی که از آن ها از گذشته در حافظه مردم جهان بوده است جای پای خود در بازار جهانی باز کرده اند اما، با افزایش رقابت در بازارهای منطقه ای و جهانی در همین محصولات که زمانی بازار آن در انحصار ایران بود، داشتن یک برند دیگر یک انتخاب نیست بلکه ضرورتی اجتناب‌ناپذیر است. با وجود مزیت دار بودن این محصولات، ایجاد برند برای آن ها موجب افزایش مضاعف اعتبار محصول ایرانی در بازار می شود.

 در تمام دنیا اول برند است که وارد حیطه تجارت می شود و یک راه ارتباط بین تولیدکننده و مصرف کننده را باز می کنند اما، ما در بخش کشاورزی محصولاتی داریم که مصرف کننده با آن ارتباط گرفته و شناخت کافی از آن دارد و مهم حفظ این ارتباط با ایجاد برند و اعتبار بخشی به نام آن برای جا نماندن از رقبا در میدانی است که هر لحظه ماندن در آن سخت تر می شود.

امروزه ارزش برند برخی از معروف‌ترین شرکت‌های محصولات کشاورزی میلیون ها دلار است، به طور مثال اخیر یکی از برندهای معروف تولید و عرضه موز به بهای 30 هزار میلیون دلار فروخته شد. البته این ارزش به سادگی به دست نیامده و نتیجه ارائه محصولات با کیفیت و استاندارد، تعیین قیمت معقول، سورت و بسته بندی مناسب، تبلیغ گسترده در سطح بین المللی و توجه به سلایق مصرف کنندگان در بازار هدف بوده است.

در ایران مهترین اقدامات برای حرکت به سوی برند سازی تجمیع تولیدکنندگان و تجار خرد و یکسان سازی استانداردهای تولید و توجه به سورت و بسته بندی مناسب است. ایجاد زنجیره تولید در محصولات کشاورزی و گنجاندن تمامی حلقه های از ابتدا تولید تا عرضه در بازار هدف صادراتی موضوعی است که می تواند در اقدامات مهم ذکر شده راهگشا باشد.

باید یادآور شد که برندینگ فرآیندی نیست که یک واحد تولیدی یا تجاری به تنهایی قادر به انجام آن باشد، حمایت بخش دولت نقش بسیار مهمی در این موضوع دارد. به طور مثال دولت هلند با حمایت از واحدهای تولیدی و تجار بخش کشاورزی موفق به ایجاد برند معتبری با نام و نشان تولید کشور هلند و اعتبار بخشی به تولیدکنندگان و تجار این کشور شده است.

هر چند دولت ما در برخی محصولات مانند سیب اقدام به ایجاد زنجیره تولید کرده است اما، واقعیت موجود در بازار رقابتی امروز این است که اگر سریعتر اقدام به برندسازی نکنیم باید شاهد قبضه شدن بازار محصولات مزیت دار ایرانی مانند زعفران و پسته توسط برندهای خارجی باشیم.

*رئیس اتحادیه ملی محصولات کشاورزی ایران