به نقل از روابط عمومی بانک خاورمیانه، آفتاب خاورمیانه یکی از محصولات رسانه‌ای بانک خاورمیانه است که به صورت فصلنامه تحلیلی و با محوریت مسائل اقتصادی منتشر می‌شود.
در آخرین شماره این نشریه که در آن به دو پرونده تورم و تحریم پرداخته شده است؛ مقالاتی با عنوان «اشتیاق سوداگری»، «تحریم اقتصادی آمریکا علیه ایران چقدر مشروعیت دارد؟»، «تورم و توهم»، «شکست سیاست‌های اقتصادی بدون سرمایه اجتماعی»، «فین‌تک علیه بانک»، «پارادوکس سوئیفت اروپایی» و اینفوگرافیک «تجربه تورمی هر کشور در سال ۲۰۱۷» منتشر شده است.
در هفدهمین شماره نشریه آفتاب خاورمیانه نویسندگانی چون آرین آقابیگی، امین بهبودی، امیر بهزادی نیا، مریم ذوالفقار، سینا زارعی، شبنم طاهریان، شیرین کاتبی، محسن کریمی و محمد کوثری دارای اثر هستند و نظرات افرادی چون احمد عزیزی، عباس عبدی، موسی غنی‌نژاد، تقی آزاد ارمکی، حمید بیگلری، علی‌اصغر سعیدی و عباس آخوندی در آن منعکس شده است.
در اینفوگرافیک آخرین شماره فصلنامه آفتاب خاورمیانه با عنوان «افسانه و افسون تورم» به موضوع تورم پرداخته شده است و در آن ذکر شده است: «یکی از مهم‌ترین شاخصه‌های اقتصاد کلان نرخ تورم است. کشورها بر اساس مدل‌های اقتصادی خود بر پایه رشد اقتصادی معمولاً درصدی از تورم سالانه را تجربه می‌کنند و برای یک اقتصاد سالم درصدی از تورم ضروری است. از طرف دیگر نرخ تورم بالا برای یک کشور سم محسوب می‌شود و ثبات اقتصادی به عنوان مهم‌ترین مؤلفه سرمایه‌گذاری در کشورها را دچار تزلزل می‌کند. بدتر از نرخ تورم بالا، تورم پیشبینیناپذیر است. درواقع تورم سالانه ۱۰۰ % اگر در طول یک بازه طولانی ثابت باشد بهتر از نرخ تورم ۱۰ % با نوسان پیشبینیناپذیر ۵ % در سال است. از حدود سال ۲۰۰۰ به بعد، بحران کنترل تورم در دنیا تقریباً به‌طور کامل حل شده است و تورم ۱۷۱ کشور در دنیا زیر۵ % است اما در ایران، تورم و عدم ثبات آن به یک مشکل ثابت تاریخی تبدیل شده است. در سال ۲۰۱۷، میانگین تورم در جهان ۳ % و برای کشورهای توسعه‌‌یافته به لحاظ اقتصادی ۱.۷ % بوده است. این نرخ حتی برای کشورهای در حال توسعه ۴ % بوده است ولی ایران در همین سال (که اتفاقاً در دوران نسبتاً خوب تورمی به سر می‌‌برده است) تورم ۹.۶ % ای را از سر گذرانده است.»
در ادامه این متن اشاره شده است: «به لحاظ تاریخی و تا جایی که داده‌های اقتصادی در دسترس است؛ یعنی از سال ۱۳۱۶ تاکنون، روند تورم در ایران دائماً در نوسان شدید بوده است و در این بازه، تورم از منفی ۱۷.۲ % در سال ۱۳۲۹ تا ۱۱۰.۵ % در سال ۱۳۲۲ در نوسان بوده است. تغییر در میزان نقدینگی، کسری بودجه دولت و چاپ پول (خلق پول چه به صورت فیزیکی و چه به صورت عددی)، نحوه مدیریت ارز، نوسان در ارزش پول ملی، تغییر در قیمت‌های جهانی، نوسان قیمت حامل‌های انرژی و متغیر ریسک سرمایه‌گذاری از جمله مهم‌ترین عوامل ایجادکننده عدم ثبات در نرخ تورم در این سال‌ها بوده است. تا لحظه نوشتن این مقاله، تورم نقطه به نقطه در ایران ۲۴.۲ % است و به نظر می‌رسد به علت موارد ایجاد کننده تورم که پیش‌تر به آن اشاره شد؛ به علاوه سرکوب نرخ تورم در سال‌های اخیر و همچنین کاهش سرمایه اجتماعی، تورم رقم‌هایی به مراتب بالاتر از رقم فعلی را برای سال منتهی به ۱۳۹۸ به خود ببیند.»
نسخه الکترونیکی این نشریه رایگان و دریافت آن برای عموم آزاد است. برای دریافت کامل این نشریه می‌توانید از این لینک استفاده کنید.
