به گزارش ساینس دیلی، زمانی که این نانوصفحات سلولزی به بتن عادی اضافه می شود، موجب افزایش میزان کلسیم سیلیکات هیدرات می شوند. این ماده محصول اصلی ترکیب سیمان پورتلند با آب است و عامل اصلی استحکام بتن محسوب می شود.
به گزارش اقتصادآنلاین به نقل از ایرنا، در آزمایشات اولیه این نانوصفخات سلولزی موجب افزایش چشمگیر استحکام سیمان شدند. در واقع با استفاده از این ماده در ترکیب بتن، برای دستیابی به استحکام یکسان، میزان سیمان مورد استفاده در هر متر مربع 40 کیلوگرم کاهش می یابد.
همچنین این نانوصفحات موجب افزایش تراکم میکروساختارهای بتن شده و در نتیجه پایداری و مقاومت آن ها را در برابر خوردگی افزایش می دهد. در نتیجه نیازی به تعویض قطعات بتنی در فواصل زمانی کوتاه نیست و میزان سیمان مورد نیاز برای ساخت و ساز کاهش می یابد.
این فناوری جدید علاوه بر کاهش انرژی مورد نیاز برای تولید بتن، موجب کاهش میزان دی اکسید کربن حاصل از فرآیند تولید این ماده می شود.
اکنون محققان در تلاشند تا پوششی را با استفاده از این نانوصفحات سلولزی بسازند که موجب افزایش استحکام و طول عمر بتن مورد استفاده در ساختمان های موجود شود.
