به گزارش اقتصاد آنلاین به نقل از مهر، حتما شما هم شنیده‌اید که می گویند: «افسرده دل افسرده کند انجمنی را». با این حساب می‌توان گفت که احساسات و از جمله استرس واگیر دارند، مگر آنکه فرد آگاهانه تلاش کند که «آلوده» نشود. به طور مثال رئیس شما به طور ناگهانی و نفس‌زنان وارد اتاق شما می‌شود و ناخودآگاه شما را عصبی می‌کند؛ و یا اینکه شوهرتان پشت میز غذا می‌نشیند و شروع به حرف زدن درباره مشکلات کاری می‌کند و به این ترتیب یک بشقاب اضطراب به جای شام به شما می‌دهد.
در حقیقت استرس مانند سرماخوردگی مستقیما از فرد تحت فشار استرس، به سیستم عصبی و روانی فرد مقابل منتقل می‌شود. از نظر علمی به این پدیده «استرس کنش‌پذیر» گفته می‌شود که گروهی از محققان دانشگاه کالیفرنیا در بررسی‌های خود خطرات این پدیده را مورد بررسی قرار داده‌اند.
این محققان در تحقیقاتی با عنوان «واگیری احساسی» نشان دادند استرس همانند یک بیماری رفتار می‌کند. ابتدا یک ناقل اولیه وجود دارد که دیگران را آلوده می‌کند و دیگران اینقدر این استرس را با خود حمل می‌کنند تا همانند بمب منفجر شوند و آن را به افراد دیگری منتقل کنند.
این روان‌شناسان در این خصوص توضیح دادند: «افرادی هستند که قادرند با سرعت شگفت‌انگیزی از حالات چهره، صدا و وضع روحی دیگران تقلید کنند. این افراد کسانی هستند که قادرند به‌طور احساسی خود را در زندگی دیگران شریک کنند.»
زنان بیشتر تاثیر می گیرند
پدیده استرس کنش‌پذیر در زنان بیش از مردان مشاهده می‌شود که روان‌شناسان از آن با عنوان «واگیری احساسی زنانه» یاد می‌کنند. در حالی که این اثر در مردان کمتر دیده می‌شود.
علت این مساله احتمالا این است که زنان از توانایی بالاتری در شریک شدن با رنج‌های دیگران برخوردارند اما مشکل اساسی از اینجا شکل می‌گیرد که این احساسات منفی هستند و اگر به دفعات تجربه شوند توانایی مقاومت در برابر آنها سست شده و موجب می‌شود فرد آلوده ناگهان رفتاری از خود نشان دهد که مشابه رفتار فردی است که استرس ابتدایی را وارد کرده است.
استرس؛ آفت قرن 21
بر خلاف قرن بیستم که از افسردگی به عنوان "آفت قرن" یاد می‌شد، استرس "آفت قرن 21" است.
یکی از مواردی که در این تحقیق گزارش آن اعلام شده است مربوط به زن جوان 26 سالهای است که متاهل است و در زندگی زناشویی خود احساس خوشبختی می‌کند.
این زن پس از اینکه یک سلسله از داستان‌های مربوط به مشکلات زناشویی همکار خود را شنید به دلیل مشکلاتی که در واقع مربوط به یک خانواده دیگر بود، با شوهرش به شدت دعوا کرد.
نتایج تحقیقات دیگری توسط پژوهشگران آکادمی علوم فنلاند نشان داد که کودکان تاوان استرس و فشارهای عصبی والدین خود را با افت تحصیلی شان پرداخت می‌کنند.
محققان فنلاندی از بیش از 500 نوجوان و خانواده‌های آنها مصاحبه گرفتند. پاسخ‌های شرکت کنندگان در این تحقیق نشان داد والدینی که با یک مشکل جسمی و احساسی زندگی می‌کنند بیشترین احتمال را دارند که فرزندان خود را به استرس آلوده کنند.
تحقیقات دیگری که توسط "انجمن ملی صنایع دارویی خود درمانی" ایتالیا بر روی گروهی از افراد بین 18 تا 64 سال انجام شد، نشان داد که استرس به 80 درصد افراد (بیشتر زنان) آسیب می‌رساند.
58 درصد از مصاحبه شوندگان این تحقیق اظهار داشتند که سطح استرس آنها در سالهای اخیر افزایش یافته است که بیشتر به دلیل شرایط کار (54 درصد) و مشکلات اقتصادی (46 درصد) بوده است.
این محققان در این خصوص توضیح دادند: "این پدیده‌ای است که به طور قطعی رو به افزایش است، اما استرس به خودی خود بد نیست. بلکه یک واکنش پیچیده ارگانیسم است که می‌تواند به روش ناهنجاری توسعه یابد و منجر به بروز پریشانی و بیماری روحی و حتی جسمی شده و در نهایت به فرسودگی ختم شود."
افراد صبور هم یک روز منفجر می شوند
همچنین افرادی هستند که ظاهری بسیار صبور دارند. این افراد به حرف‌های دیگران با شکیبایی بالایی گوش می‌دهند، فشارهای روحی را تحمل می‌کنند و به ندرت واکنش‌های استرسی دارند.
این انسان‌های صبور که در 90 درصد از زمان یک مکالمه در نقش شنونده و تنها 10 درصد از آن در مقام گوینده ظاهر می‌شوند، به یک روش کنش پذیر استرس دیگران را در خود نگه می‌دارند و به طور معمول خود را شاد و فعال نشان می‌دهند، اما در نهایت صبر آنها پایان یافته و همانند یک بمب منفجر می‌شوند.
حرف آخر
باید احساسات خود را به طور منطقی و درست مطرح کنیم؛ مثلا کسی که خشم دارد، بهتر است با ورزش کردن، لگد زدن به توپ و یا شنا خود را تخلیه کند و نه اینکه با داد و دعوا و کتک‌کاری هم وجهه خود را در اجتماع مخدوش کند و هم استرس و احساسات منفی خود را به دیگران منتقل کند. نباید فراموش کنیم که ما انسان‌ها احساسات مختلفی کسانی که از اعتماد به نفس خوبی برخوردار هستند، توانایی کنترل احساسات خویش را دارند. آنها بدون احساس گناه و حسرت، با تمامی هیجان‌های خود مواجه می‌شوند. خود را سر زنده نگه می‌دارند و به تناسب زمان‌ها و مکان‌های مختلف، احساس مناسبی را ابراز می‌کنند و وضعیت روحی و احساسی دیگران را درک می‌کنند.
