به گزارش اقتصاد آنلاین، مهدی پازوکی اضافه کرد: اگر یک سازمان درگیر با اقتصاد برای مبارزه با فساد اقدامی کند، کارسازتر خواهد بود.
وی درباره تاثیر بازدارندگی فساد بر توسعه اقتصادی افزود: اینکه فساد در کشور در ارکان اقتصادی، اداری یا سیاسی و اجتماعی وجود دارد، شکی نیست. فساد به این رکن‌ها با نقاب و آرام‌آرام وارد شده و امروز نقاب از رخ برکشیده و سیستماتیک شده است.
به گفته پازوکی، اگر شناسایی فساد فرد در سطوح پایین و نقاب کشیده مشکل باشد، فساد سیستماتیک مخرب توسعه بوده و بازدارنده و مسری است.
وی بیان داشت: فساد امیدها را نشان می‌گیرد. در دوره بالا رفتن آمار فساد، مردم، به رونق و توسعه در سطوح اجتماعی امیدوار نیستند.
پازوکی ادامه داد: نظر مردم از واقعیت، واقعی‌تر از هر آماری است، زیرا مردم همان‌طور عمل می‌کنند که ادراک می‌کنند. بنابراین این‌ها نگران‌کننده است.
«این پیامدها، هم در سطح فردی خود را نشان می‌دهند و هم در سطح سازمانی و هم سطح اجتماعی. اما در حوزه سازمان، پیامدهای بسیار نگران‌کننده‌ای دارد.»
** لزوم تدوین سنجه اندازه‌گیری فساد
عضو هیات علمی دانشگاه علامه طباطبایی(ره) تاکید کرد «مبارزه با فساد، باید بر اساس راهبردهای منسجمی صورت گیرد تا در نهایت به طرح‌های اقدام، سنجش سطح سلامت کمک کند. سنجش سطح سلامت و فساد، شناخت مولفه‌های همبسته سلامت و فساد، به طراحی بهتر راهبردها و طرح‌های اقدام کمک می‌کنند. ما نخست باید اندازه فسادمان را بدانیم.»
پازوکی افزود: ما در کشور، هنوز سنجه‌ای که بتوانیم میزان فساد خودمان را اندازه‌گیری کنیم نداریم. بنابراین ناگزیر به آمارهای بیرونی جهانی استناد می‌کنیم.
وی گفت: از آن طرف، مولفه‌های همبسته‌ای که با فساد وجود دارند، باید شناخته شوند. دسترسی ما به اندازه‌گیری خود فساد، اگر نگوییم غیرممکن است، بسیار دشوار است.
«مولفه‌هایی مثل قاچاق کالا وجود دارند که با فساد، همبستگی دارند. ما مستقیم نمی‌توانیم بگوییم چقدر قاچاق کالا وجود دارد اما می‌توانیم با مولفه‌های وابسته و همبسته آن، اندازه آن را برآورد کنیم».
وی گفت: فساد سرطان اجتماعی است و همه بنیان‌ها را نشانه می‌گیرد. امیدها را از بین می‌برد و در این شرایط گفتن از توسعه خیلی معنی دار نیست. پس ما نخست، باید فساد را در سطح فرد، سازمانی و اجتماعی با سنجه‌های مشخص شناسایی کنیم و بعد برای مبارزه با فساد به راهکار علمی اقدام کنیم.
