احترام گذاردن به دیگران را می توان یک مفهوم انسانی و اخلاقی دانست که در ادیان الهی به قانون زرین یا طلایی معروف است. احترام شامل به‌‌کارگیری کلمات، نگاه و مجموعه رفتارهایی است که در روابط میان فردی به ما کمک می‌نمایند تا با دیگران به گونه ای رفتار کنیم که انتظار داریم با ما آن گونه رفتار کنند.
به گزارش اقتصاد آنلاین به نقل از تابناک با تو، یعنی شیوه ای معقول برای سرکردن زندگی، به شیوه ای که به ما کمک می کند تا در محیط زندگی خود روابط مطلوب تری با دیگران ایجاد کرده و حس تفاهم را برای مقابله با مشکلات افزایش دهیم.
بخش عمده ای از اعتقادات به فلسفه مورد نظر در درون خانواده شکل می گیرد.
خانواده های آزادمنش که به نام خانواده های ایده آل، دمکرات یا قاطع معرفی می‌شوند، حایز خصوصیاتی به شرح زیر است:
الف) آنها در برخورد با کودکان خود انعطاف پذیر بوده و ضمن اعطای آزادی به فرزندان خود برای آنان مقررات روشنی تعیین می کنند.
ب) لحن کلام آنها دوستانه بوده و برای مقرراتی که در منزل وضع می کنند دلایلی ارایه داده و در مورد خواسته هایی که دارند به تبادل نظر می پردازند.
پ) به جای تحمیل عقاید خود پیشنهاد داده و به جای انتقاد، دلگرمی می دهند.
ت) در گفت‌وگوهای خود مستقیم و روشن بوده و کمتر به مبهم گویی و دوپهلویی در کلام می پردازند.
ث) به جای فشار بر کودکان، آنها را تحریک کرده. مسئولیت پذیر بار می‌آورند.
ج) کمتر تنبیه کننده و بیشتر کمک کننده هستند.
چ) به جای تسلط و اجبار نیز راهنمایی کرده و به همکاری تشویق می‌کنند.
ح ) به جای دستور دادن و قدرت نمایی، دعوت نموده و از تأثیر‌گذاران استفاده می‌کنند.
خ) صداقت را ارزشمند دانسته و اشتباهات را فرصت‌هایی برای تجربه اندوزی می‌دانند.
چگونه می توان حس احترام را در خود و دیگران افزایش داد؟
به منظور افزایش حس احترام در روابط میان فردی از اقدامات کوچک شروع نمایید:
1 ـ سر و وضع مناسب داشته باشید.
2 ـ وقت شناس باشید.
3 ـ در گفت‌وگوی با دیگران مستقیم و باوقار باشید.
4 ـ در هر نوع گفت‌وگویی خوشرویی خود را حفظ کنید.
5 ـ در هنگام سخن گفتن به چهره دیگران نگاه کنید.
6 ـ به حس همکاری گروهی بها بدهید.
7 ـ برای رفع مشکلات محیط کار و زندگی خود به دنبال راه حل باشید، زیرا بی تفاوتی احساس احترام متقابل را کاهش می دهد.
8 ـ از اشتباهات خود درس گرفته و آنها را آزمونی برای اعمال صحیح در آینده بدانید.
9 ـ گفت‌وگوهای خود اسامی افراد را به خاطر سپرده اما در بیان فقط فامیل آنها را مورد خطاب قرار دهید.
10 ـ آهنگ، لحن و کلام خود را کنترل کرده و مودبانه صحبت کنید. مانند «لطفا تشریف بیاورید اینجا»، «چه کاری از دست من ساخته است»، «لطفا پایین ورقه را امضا کنید»، «از توجه شما سپاسگزاریم.»
11 ـ در کلام خود، کلمه «متشکرم» را فراموش نکنید.
12 ـ شخصیت همه افراد را ارزشمند دانید.
13 ـ برای رفع ناراحتی های میان فردی سعی کنید گاهی خود را جای طرف مقابل بگذارید.
14 ـ به حرف‌های دیگران به دقت گوش داده و در زمان صحبت آنها، کلامشان را قطع نکنید.
15 ـ به دیگران با کلماتی مانند «خواهش می کنم ادامه دهید»، «علاقه‌مندم که بیشتر بدانم» و ... دلگرمی بدهید.
16 ـ سخنان گوینده را خلاصه و جمع بندی نموده و به نکات مهم اشاره کنید.
17 ـ در برابر اعتراض دیگران، جزئیات بیشتری را خواسته و چنانچه اشتباهی مرتکب شده اید آن را پذیرفته و بیهوده از فرد یا افراد دیگر بدگویی نکنید.
18 ـ در صورتی که مجبور هستید پاسخ منفی بدهید، دلایل این کار را بیان کنید.
19 ـ با افراد معترض جر و بحث نکنید، بلکه بگذارید آرام شده و آنگاه بگویید: «می دانم ناراحت هستید» و نشان دهید آنها را درک کرده و در صورتی که امکان حل مشکل از طریق دیگران وجود داشت طلب کمک کنید.
20 ـ کارها و فعالیت‌هایی را که قادرید انجام دهید، با خوشرویی بپذیرید.
