به گزارش اقتصادآنلاین به نقل از آفتاب یزد ، مسائل بهداشتی مثل آلودگی هایی که ممکن است در زیر ناخن جمع شود و احتمال ابتلا به بیماری از طریق آنها وجود دارد به کنار؛ دیدن منظره ناخن جویدن کودک بیشتر به این خاطر که اضطراب و عصبی بودن او را به شما منتقل می کند، آزاردهنده است. شاید به همین دلایل، این رفتار بچه ها خیلی زود به معضل بزرگی برای والدین تبدیل می شود و حتی باعث بروز خشم و عصبانیت آنها می شود. آفتاب یزد در اینباره با عاطفه کیانی نژاد ،کارشناس ارشد روانشناسی بالینی به گفتگو نشسته که در ادامه می خوانید:
وی در ابتدا گفت : ناخن جویدن در کودک نشانه ای از اضطراب است ونشانه ای از بیماری خاصی نیست. ناخن جویدن بیشتر نشانه تهاجم خفته و اضطراب درونی کودک می باشد. این حالت در بچه های بزرگ تر شایع تر است. کودک از این طریق حالت تهاجمی خود را کنترل می کند ، بر اضطراب ها چیره می شود ، توجهش را از دنیای خارج قطع می کند و به درون خویش برمی گرداند .
کیانی نژاد ادامه داد:عمل ناخن جویدن ممکن است به جایی برسد که کودک انگشت خود را زخمی می کند و زخم های کوچک و بزرگ پوستی در انگشتان او پدید می آید. ممکن است او یک ناخن را بجود و زخمی کند و شروع به جویدن ناخن بعدی کند. ناخن جویدن علاوه بر آنکه ظاهر ناخن ها را بد می کند باعث زخم شدن و عفونت ناخن و همچنین مشکلات دهانی و دندانی مثل کوتاه شدن ریشه دندان ها بر اثر فشار زیاد می شود. ناخن جویدن ممکن است حتی از یک سالگی شروع شودو تا دوازده سالگی افزایش یابد.
این کارشناس ارشد روانشناسی بالینی خاطرنشان کرد : به طور کلی ناخن جویدن حاکی از نوعی عدم تعادل احساسات ،وجود نوعی تضاد درونی ، فشارهای سخت و عصبی، ابراز احساس رنج درباره مسئله ای خاص و گاهی ممکن است نشانه ای باشد از وجود ترسی مزمن. همچنین می تواند نشانه وجود چیزی در ذهن باشد که برای کودک قابل حل و رفع به نظر نمی رسد. در مواردی این حالت در حین برخورد با یک بیگانه یا در حین پرسش معلم از کودک بروز پیدا می کند. در کل اگر ناخن جویدن به علت یادگیری و عادت نباشد حاکی از نوعی نگرانی و ناراحتی است. کودک وضعی را احساس می کند که برای غلبه بر آن چاره ای نمی بیند جزء اینکه به خود بپیچد، با لباس خود بازی کند، انگشت به دهان فرو برد، مویش را بکند، اشیاء دور و بر را به دهانش برد و ناخن بجود.وی در پاسخ به این سوال که " کودک از ناخن جویدن چه بهره ای می برد ، بیان کرد : عمل ناخن جویدن وسیله ای است برای پایین آوردن فشار درونی. کودک به هنگام احساس ناراحتی تنشی را در خود احساس می کند که پس از جویدن و گاهی کندن ناخن احساس آرامش می کند. جویدن ناخن به کودک مضطرب آسودگی خاطر و راحتی می دهد یا سرگرمی خاصی که برای او پدید می آورد لحظاتی از غم و درد راحت می کند و کودکان برای تخلیه فشار روانی و به صورتی ناخودآگاه از آن استفاده می کنند. البته این احساس آرامش چندان طولانی نیست او ناگزیر پس از ساعاتی به حالت اول خود بر می گردد.
کیانی نژاد ادامه داد: اکثر این کودکان بچه هایی هستند که در خردسالی به طورناگهان از شیر گرفته شده اند. از تیپ عصبی، نگران ، ترسو ، زودرنج ، حساس و افسرده هستند و نیز بسیاری از آنان کودکان دشوار به حساب می آیند. از کودکانی هستند که محیط زندگی شان توام با ناامنی یا احساس محرومیت است. برخی از آنان در ابتدا دچار انگشت مکیدن بوده اند. از تیپ کمرو و خجالتی به حساب می آیند و یا لااقل در مواقع بروز کمروئی این عمل را از خود نشان می دهند.
این کارشناس ارشد روانشناسی بالینی در پاسخ به این پرسش که ریشه ها و علل ناخن جویدن درکودکان چیست، اظهار کرد: ناخن جویدن در کودکان ریشه و علل مختلفی دارد که برخی از آنها عبارتند از :
فشار محیط بر کودک؛ وقتی کودک تحت انضباط شدید قرار می گیرد و نمی تواند بر موانع پیروز شود به خود فشار می آورد و این فشار باعث اضطراب می شود و در نتیجه برای رهایی از اضطراب به ناخن جوی روی می آورد.
تقلید: گاهی ناخن جویدن بر اثر تقلید به وجود می آید. کودک ابتدا تقلید می کند و کم کم این عمل به صورت عادت در می آید .
گاهی هنگام دندان در آوردن و التهاب لثه ها این عادت در کودکان ایجاد می شود.
ناخن جویدن ظاهرا علل ژنتیکی و ارثی هم دارد چون در دو- سوم دو قلوهای یک تخمکی هر دو کودک ناخن می جوند
کمبود محبت ، نگرانی و تشویش، ترس های مزمن، احساس گناه، احساس ناامنی، ناخشنودی از شرایط زندگی، اختلال عصبی، پرخاشگری و خجالتی بودن نیز می تواند موجب بروز و یا تشدید این عمل شود .
وی در پایان به والدین ، توصیه کرد :والدین چند فاکتوررا در خصوص ناخن جویدن کودکان باید رعایت کنند که عبارتند از :
در زمان التهاب لثه ها، وسیله ای در اختیار کودک قرار دهید تا کودک مجبور نشود برای رفع التهاب از انگشتانش استفاده کند.
در صورتی که عامل محیطی باعث ناخن جویدن شده باید تا حد امکان سعی کنید فشار روحی بر کودک وارد نشود و از سختگیری نسبت به کودک پرهیز کنید.
باید نیازهای طبیعی کودک را بشناسید و کاری نکنید که جلوی این نیازها گرفته شود؛ کودک نمی تواند برای مدتی طولانی بدون حرکت و آرام بنشیند. برقراری نظم و انضباط شدید برای کودک فشار روحی ایجاد می کند.
در درس خواندن از او توقع بیش از حد نداشته باشید.
هرگز او را به خاطر ناخن جویدن مسخره نکنید.
دائماً به او تذکر ندهید و ایراد نگیرید.
او را با اشیاء مورد علاقه اش سرگرم کنید.
سعی کنید وقت بیشتری را به او اختصاص بدهید تا تنها نماند.
او را در فعالیت های مختلف شرکت دهید.
