به نظر کاخ سفید که با کوهی از مشکلات داخلی و خارجی دست‌به‌گریبان است، از سازمان سیا می‌خواهد در خارج از مرزهای این کشور رویکرد خصمانه‌تری در پیش گیرد ولی هنوز استراتژی و راهبرد مشخص و واضحی را برای این کار ارائه نکرده است و از دیگر سو به نظر نمی‌رسد که درحال‌حاضر، حمایت سیاسی کافی نیز از آن وجود داشته باشد. دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور آمریکا، در اظهارنظری از سر خشم، دست‌اندرکاران اطلاعاتی را با نازی‌ها مقایسه کرده و هشدار این سازمان درخصوص جدی‌بودن تهدید روسیه را «اخباری جعلی» یا «توهم» می‌خواند. البته این اظهارات ترامپ از سوی دست‌اندرکاران سیا نیز بی‌پاسخ نمانده است؛ به‌طوری‌که «جیمز کلپر» و «جان برنان»، مدیران اسبق امنیت ملی و سیا، اظهارات ترامپ را توهین‌آمیز، نادرست و دور از شأن رئیس‌جمهور دانسته‌اند.
به گزارش اقتصادآنلاین به نقل از شرق ، با این حال از نظر دیوید ایگناتیوس در میانه این اوضاع آشوب‌زده، «مایک پمپئو»، رئیس سازمان سیا، یک استثنا به حساب می‌آید. او به نظر همان کسی است که کاخ سفید انتظارش را داشته است. ترامپ عمل می‌خواهد و به نظر پمپئو مرد عمل است. دولت ترامپ در مدت‌زمانی که قدرت را در دست گرفته، از اتخاذ تصمیمات راهبردی مشخص عاجز بوده است؛ مسئله‌ای که شاید بیش از هر جای دیگری خود را در بحران قطر بروز داد. سیاست‌های ترامپ در قبال سوریه، روسیه، ایران و چین نیز ملغمه‌ای از اهداف متضاد و مسائل حل‌نشده است. در چنین شرایطی، ترامپ سیا را تحت فشار گذاشته تا گزینه‌هایی را پیش‌روی دولت او قرار دهد. تجربه تاریخی به ما نشان می‌دهد که این مسئله می‌تواند پای سازمان سیا را روی پوست خربزه بگذارد. رؤسای جمهوری که می‌خواهند خودی نشان دهند اما فاقد یک استراتژی نظام‌مند دیپلماتیک‌اند، به اقداماتی مانند براندازی دولت‌ها یا راه‌اندازی جنگ‌های ناموجه روی می‌آورند و چه جایی بهتر از سازمان سیا برای پیش‌بردن این اقدامات پنهانی.
اظهارنظرهای اخیر برخی مقامات آمریکایی درخصوص برنامه تغییر نظام سیاسی در ایران را باید در راستای خواست دولت ترامپ و خود سازمان سیا برای ایفای نقشی پررنگ‌تر در مسائل فرامرزی تحلیل کرد. ترامپ نه‌تنها بارها برجام را قراردادی نامطلوب برای طرف آمریکایی دانسته بلکه هم‌زمان با حمایت تمام‌عیار از رقیب منطقه‌ای ایران یعنی عربستان‌سعودی، این چرخش را به خوبی نشان داده است. در یک مورد نیز، «رکس تیلرسون»، وزیر خارجه این کشور، ایران را به حمایت از تروریسم، مداخله در امور عراق، حمایت از حوثی‌ها در یمن و حملات سایبری علیه ایالات متحده متهم کرد. جالب اینکه پمپئو نیز درباره ایران نظر مشابهی دارد؛ او بر این باور است که ایالات متحده باید رویه دلجویی و ملاطفت را کنار گذاشته و پلتفرمی پیدا کند که بتواند مانع از توسعه‌طلبی ایران در منطقه شود. او همچنین خواهان آن است که سازمان تحت مدیریتش هم از لحاظ گردآوری و عملیات مخفی علیه اهدافی مانند کره‌شمالی و ایران جسورانه‌تر عمل کند.
کره‌شمالی
هرچند کره‌شمالی و ایالات متحده مدت‌هاست هیچ‌گونه روابط دیپلماتیکی با هم ندارند، اما از زمان روی‌کارآمدن دونالد ترامپ و به‌خصوص بعد از آزمایش‌های موشکی پیونگ‌یانگ در سالروز استقلال آمریکا، تنش میان دو کشور افزایش یافته است. در همین رابطه، رکس تیلرسون در سفر خود به ژاپن با اشاره به اینکه تلاش‌های دیپلماتیک و تحریم‌های اقتصادی در ٢٠ سال گذشته مانع دستیابی کره‌شمالی به بمب اتمی نشده است، از لزوم اتخاذ رویکردی متفاوت به کره‌شمالی سخن گفت. او در کره‌جنوبی نیز از پایان دوران «صبر استراتژیک» خبر داد. در همان زمان، دونالد ترامپ در مصاحبه «فایننشال‌تایمز»، احتمال اقدام نظامی یک‌جانبه علیه کره‌شمالی را مطرح کرد. جالب اینکه پمپئو نیز در قبال پیونگ‌یانگ موضع مشابهی دارد. او در جایی با اشاره به اینکه حتی مردم کره‌شمالی هم از رفتن کیم جونگ اون خوشحال می‌شوند، تلویحا خواستار تغییر رژیم در کره‌شمالی شده بود.
سوریه و روسیه
بااین‌حال، به نظر، ترامپ و سیا در همه زمینه‌ها با هم همسو نیستند. هفته گذشته بود که واشنگتن‌پست از تصمیم ترامپ برای پایان‌دادن به برنامه سیا برای تجهیز و آموزش شورشیان سوری میانه‌رو خبر داد. این برنامه‌ای است که دولت «باراک اوباما» سلف ترامپ، در سال ٢٠١٣ میلادی آغاز کرد اما به علت محرمانه‌بودن، هیچ‌گاه مورد تأیید مقامات نظامی و دولتی آمریکا قرار نگرفت. برخی تحلیلگران، این تصمیم ترامپ برای علنی‌کردن این برنامه و پایان‌دادن به آن را نتیجه معامله و توافق با روسیه می‌دانند؛ امری که «تونی توماس»، رئیس فرماندهی عملیات ویژه ایالات متحده، آن را قویا تکذیب می‌کند. در هر صورت، با پایان‌یافتن برنامه سیا در سوریه، مداخله و حضور نظامی آمریکا در این کشور به حملات هوایی علیه مواضع داعش و همچنین برنامه آموزش و تجهیز نیروهای کرد سوری در رقه و حاشیه رود فرات از سوی پنتاگون محدود می‌شود. به نظر آنچه ایالات متحده در سوریه بعد از شکست داعش در بلندمدت دنبال می‌کند، ایجاد یک‌سری آتش‌بس‌های منطقه‌ای میان جنگجویان تحت حمایت آمریکا، دولت سوریه و روسیه باشد. البته برخی تحلیلگران، قطع حمایت از نیروهای میانه‌رو را زمینه‌ساز قدرت‌گیری گروه‌های تندرو و افراطی و اشتباهی استراتژیک برای ایالات متحده می‌دانند که میدان جنگ سوریه را یکسره تحویل روسیه می‌دهد.
درهرصورت، فارغ از پیامدهای این تصمیم برای سیاست خارجی آمریکا، این اقدام به یقین به معنای محدودیت عمل سیا در سوریه است که چندان نباید به مذاق پمپئو خوش بیاید. از دیگر سو، درحالی‌که ترامپ بر همکاری با روسیه برای شکست داعش اصرار دارد، از نظر پمپئو، روسیه نمی‌تواند متحدی مطمئن برای آمریکا در سوریه باشد. شاید روسیه در ادامه بتواند به یکی از نقاط تنش میان سیا و کاخ سفید بدل شده و راه ترامپ و پمپئو را از هم جدا کند. اتفاقی که پیش‌تر برای «جیمز کومی»، رئیس سابق «اف‌بی‌آی» رخ داد. بااین‌حال، تا آن زمان، ترامپ و پمپئو، روزهای خوشی را در پیشبرد جاه‌طلبی‌هایشان خواهند داشت.
