به گزارش اقتصادآنلاین به نقل از ایران ، روانشناسان می‌گویند حداقل فاصله سنی ۲ سال برای وارد شدن دومین بچه لازم است. اگر وقتی فرزند اول شما در سن یک تا یک و نیم سالگی قرار دارد بچه دار شوید، ممکن است با حسادت‌های شدید فرزندتان مواجه شوید. چون فرزند اول شما هنوز به‌طور کامل قدرت تشخیص ندارد و با آمدن کودک جدید احساس می‌کند نادیده گرفته شده و باید وارد رقابت شود. در نتیجه یا رفتارهای بچگانه نشان می‌دهد تا مثل نوزاد تازه به او توجه کنید یا سعی می‌کند به هر شکلی رقیب خود را از صحنه به در کند. بدخوابی، بدخوراکی و شب ادراری نشانه‌های دیگری هستند که خبر از اضطراب شدید کودک اول در اثر آمدن خواهر یا برادر کوچکترش می‌دهند. از سوی دیگر مدیریت کردن دو کودک کم سن و سال واقعاً دشوار است. ممکن است خوابتان به‌هم بریزد، هزینه هایتان دوچندان شود و وقت‌تان بیش از حد گرفته شده و فرصت کافی برای خودتان یا رابطه عاطفی با همسرتان نداشته باشید. نزدیک بودن فاصله سنی بچه‌ها همچنین شرایط جسمی مادر را با خطر مواجه می‌کند و آسیب‌هایی مثل زایمان زودرس، دیابت، پوکی استخوان و... را در پی دارد. کودک از دو سالگی به بعد می‌تواند حضور یک بچه دیگر را بپذیرد و به او به چشم یک همبازی نگاه کند. اگر فاصله سنی بین بچه‌های شما 3 تا 4 سال باشد خیالتان از وقوع هر تنشی بین آنها راحت خواهد شد. در این سن و سال کودک بزرگتر اعتماد به نفس بیشتری دارد و می‌تواند مسئولیت‌پذیری را با نگهداری از خواهر یا برادر کوچکترش تمرین کند.
اما فاصله سنی بیش از 5 سال میان دو فرزند مناسب نیست. در این شرایط فرزند کوچکتر همیشه احساس کوچکی و ناتوانی می‌کند و بسیار دیر به استقلال می‌رسد. کودک بزرگتر هم در این سن به خواهر یا برادر جدیدش به چشم یک بچه مزاحم نگاه می‌کند که نه تنها نمی‌تواند با او بازی کند و سرگرم شود، بلکه برای مدرسه رفتن، درس خواندن و بازی کردن با دوستان یا پدر و مادر یک مانع دست و پا گیر است. علاوه بر این کودک بزرگ شما که سال‌ها عادت کرده بود عزیزدردانه والدینش باشد از مرکز توجه دور شده و او کودک کوچکتر را عامل این مسأله می‌داند و همین باعث خصومت بین دو بچه می‌شود.
