آرمان زرگران درباره وضعیت واردات داروهای گیاهی به ایران گفت: ما در بسیاری از موارد گیاهان دارویی ایران را به صورت خام به کشورهای دیگر صادر می‌کنیم و بعد محصولات فرآوری شده و داروهای گیاهی را با قیمتی بسیار گران‌تر وارد می‌کنیم. با توجه به اینکه ایران بیش از هشت هزار نوع گیاه دارویی دارد، اگر سازوکاری برای تولید محصولاتی با محوریت گیاهان دارویی داشته باشیم، می‌توانیم این محصولات را خودمان به صورت استاندارد و به روز تولید کنیم، اما این کار نیازمند حمایت‌های دولتی است.
به گزارش اقتصاد آنلاین به نقل از ایسنا، وی، کشورهای اروپایی را بخشی از مقصد گیاهان خام دارویی ایران معرفی کرد و گفت: مقصد این محصولات متفاوت است؛ برای مثال گیاه زعفران از ایران به اسپانیا می‌رود و با برند و بسته‌بندی اسپانیایی بازمی‌گردد. در ایران شرکت‌های زیادی در حوزه تولید داروی گیاهی فعالیت می‌کنند ولی میزان آن متناسب با ظرفیت کشور نیست. ما از لحاظ طب سنتی غنی هستیم و داروها و فرآورده‌های گیاهی می‌توانند جایگاه خوبی در کشور داشته باشند، در عین حال می‌توانیم به صادر کننده‌ای بسیار قوی در زمینه گیاهان دارویی تبدیل شویم؛ همان طور که چینی‌ها توانستند فرصت‌های خوبی برای طب سنتی خود در سراسر دنیا فراهم کنند.
رییس کمیته داروسازی انجمن علمی طب سنتی با تاکید بر اینکه این موضوع از نظر اقتصادی آسیب‌رسان است، افزود: گاهی توان تولید بسیاری از داروهای گیاهی در کشور وجود ندارد چون منبع گیاهی آن را نداریم، اما بسیاری از این فرآورده‌ها می‌توانند به پتانسیل تجاری تبدیل شوند. ما ساز وکار لازم برای تولید دارو و استخراج مواد موثره از گیاهان دارویی را داریم، در حالی‌که امروز از شرکت‌های خارجی وارد می‌شوند. حداقل می‌توانیم نیازهای داخلی خود را در این زمینه تامین کنیم.
رییس کمیته داروسازی انجمن علمی طب سنتی عنوان کرد: تولید کننده‌های عمده فرآورده‌های طب سنتی در اطراف ایران، کشورهای هند و پاکستان هستند و به همین دلیل بخش زیادی از فرآورده‌های گیاهی قاچاق از این دو کشور وارد می‌شوند. همچنین بخشی از این گیاهان وارداتی ادویه‌جات مرسوم مثل دارچین و زنجبیل هستند؛ چون در داخل امکان کشت آن را نداریم و از شرق آسیا وارد می‌شوند. این داروها مخلوطی است از واردات قانونی و غیرقانونی که می‌تواند سلامت جامعه را به خطر اندازد.
زرگران تاکید کرد: اگر این محصولات در قالب دارو وارد شوند، استانداردهای بالاتری دارند، اما بیشتر مواردی که وارد می‌شوند مکمل‌های دارویی هستند و سطح استاندارد پایین‌تری دارند. این موضوع به وزارت بهداشت بازمی‌گردد که چقدر بر این واردات نظارت می‌کند، اگر داروها از شرکت‌های معتبر و مجرای قانونی وارد شده باشند، تقلب در آنها کمتر است.
وی با بیان اینکه عطاری‌ها حق فروش دارو ندارند، افزود: حتی اگر این داروها از وزارت بهداشت هم مجوز داشته باشند، عطاری‌ها مجوز فروش آن را ندارند؛ چون دکتر داروساز باید بر عرضه داروها نظارت داشته باشد تا با داروهای دیگر تداخلی پیش نیاید. عطارها فقط می‌توانند گیاه خام بفروشند. در بسیاری از موارد داروها دست‌ساز عطاری‌ها هستند و ممکن است بسیار خطرناک باشند؛ چون بیمار نمی‌داند چگونه ساخته شده است.
زرگران همچنین ادامه داد: طبق قانون فقط پزشک باید دارو تجویز کند و فروش دارو هم باید از مجرای داروخانه‌ها انجام شود. گاهی مردم فکر می‌کنند چون این داروها گیاهی هستند، آسیبی نمی‌رسانند؛ این درحالیست که وقتی نام دارو به آنها اطلاق می‌شود، باید زیر نظر پزشک به دست بیمار برسند. به همین دلیل اگر مردم می‌خواهند از این فرآورده‌ها استفاده کنند باید به متخصص طب سنتی و داروخانه‌های مجاز دانشگاه‌های علوم پزشکی مراجعه کنند.
