به گزارش اقتصادآنلاین به نقل از اعتماد ، دولت سنگاپور حتی به مدارس خصوصی هم کمک هزینه آموزشی پرداخت می‌کند حدود ٢٠درصد از بودجه ملی سنگاپور، صرف هزینه‌های آموزشی کشور می‌شود. البته هزینه آموزشی برای افراد خارجی به نسبت شهروندان سنگاپوری بسیار بالاتر است. زبان اصلی آموزش در سنگاپور، زبان انگلیسی است که در سال ١٩٨٧ زبان رسمی آموزش معرفی شده است. زبان انگلیسی تقریبا زبان اصلی بیش از ٥٠ درصد کودکان قبل از پیش‌دبستانی است. البته زبان‌های مالایی، چینی، ماندارین و تامیل در این کشور مورد استفاده قرار می‌گیرند. ولی زبان آموزشی کشور به طور رسمی زبان انگلیسی اعلام شده است و فقط در مدارسی خاص کودکان به استفاده از زبان مادری تشویق می‌شوند و به ندرت نیز تدریس به زبان ماندارین نیز در بعضی مدارس مشاهده می‌شود، در حال حاضر تدریس دروس ریاضی و علوم در برخی از مدارس با ادغام زبان انگلیسی و زبان دوم در حال آزمایش است.
در سال ١٨٢٣ موسسه سرتوماس استمفورد رافلزدر سنگاپور تاسیس شد «در حال حاضر به عنوان موسسه رافلز شناخته می‌شود»، تاسیس این موسسه باعث شد که آموزش در سنگاپور تحت نظر حکومت بریتانیا به کار خود ادامه دهد. پس از تاسیس این موسسه ما شاهد ظهور سه نوع مدرسه در سنگاپور بودیم:
١- مدارس مالایی: این مدارس که توسط انگلیسی‌ها تاسیس شده است و در آن آموزش به طور رایگان در اختیار همه دانش‌آموزان سنگاپوری بود.
٢- مدارس چینی و تامیل: در این مدارس تا حد زیادی زبان مادری آموزش داده می‌شود و همچنین دانش‌آموزان به یادگیری تحولات چین ترغیب می‌شوند.
٣- مدارس انگلیسی: این مدارس توسط مبلغان انگلیسی اداره می‌شود و زبان انگلیسی در آن به عنوان زبان اصلی مورد استفاده قرار می‌گیرد همچنین پرداخت شهریه در استفاده از این سیستم آموزشی لحاظ شده است.
در طول جنگ جهانی دوم بسیاری از دانش‌آموزان سنگاپور از تحصیل بازماندند و همین موضوع باعث برنامه‌ریزی طرح ١٠ ساله آموزشی در مستعمره سنگاپور شد. از سال ١٩٥٠ تا ١٩٦٠ در راستای طرح ١٠ ساله آموزشی، سنگاپور شروع به تعلیم نیروی کار ماهر کرد تا بتواند به توسعه اقتصادی بپردازد. سیاست توسعه اقتصادی و تعلیم نیروی کار ماهر باعث کاهش چشمگیر بیکاری در سنگاپور شد. در سال ١٩٦٠دستورالعمل آموزش دو زبانه با هدف استحکام ملی و دستیابی به اهداف اقتصادی اجرا شد و در سال ١٩٦٩ نخستین کالج در سنگاپور افتتاح گردید.
سال ١٩٨٠ سال شروع شکوفایی اقتصادی این کشور بود که همین امر باعث تمرکز در نظام آموزشی و بالا بردن کیفیت آموزشی این کشور شد. ارایه رشته‌های متنوع‌تر در کالج و تقسیم دبیرستان‌ها به دو گروه دبیرستان‌های علمی و فنی و همچنین ایجاد مدارس خاص جهت پرورش استعدادهای دانش‌آموزان نخبه از جمله کارهایی بود که از این سال‌ها شروع شد.
تحولات اصلی آموزشی در سنگاپور از سال ١٩٩٧ شروع شد و گو چوک تانگ نخست‌وزیر وقت سنگاپور اعلام کرد سیاست آموزشی کشور بر پایه آموزش و پرورش ملی، تفکر خلاق، یادگیری مشارکتی و سوادآموزی استوار خواهد بود پس از اعلام این سیاست مدارس در سنگاپور متنوع‌تر شدند و استقلال بیشتری در تصمیم‌گیری برنامه‌های درسی پیدا کردند.
سیستم آموزشی نوین سنگاپور: یک سال تحصیل دارای دو ترم جداگانه است ترم اول از ژانویه شروع و تا ماه مه ادامه دارد و ترم دوم از جولای شروع می‌شود و تا نوامبر ادامه می‌یابد، ترم دوم در دبیرستان‌های خاص تا ماه اکتبر ادامه دارد.
مهدکودک: مهدکودک در سنگاپور مخصوص کودکان ٣ تا ٦ سال است. در مهد کودک نخستین موضوع آموزشی کودکان تعامل با دیگران است. سپس کودکان آماده ورود به سیستم آموزش و پرورش کشور می‌شوند. کودکان در مهد کودک به یادگیری زبان به صورت شفاهی و کتبی «زبان مادری: ماندارین، مالایی یا تامیل، زبان انگلیسی»و آموزش اعداد و موسیقی می‌پردازند البته بسیاری از مهدکودک‌های خصوصی یا کودکستان‌های وابسته به کلیسا، زبان‌های مالایی و تامیل را آموزش نمی‌دهند در سال ١٩٥٧ حزب خلق سنگاپور، ٣٧٠ مهدکودک را به صورت خیریه و با هزینه خود تاسیس کرد.
تحصیلات ابتدایی: تحصیلات ابتدایی از سن هفت سالگی شروع می‌شود، در مرحله اول دارای ٤ سال تحصیلی است و در مرحله دوم کلاس‌های پنجم و ششم ارایه می‌شود از سال ٢٠٠٣ آموزش ابتدایی در کشور سنگاپور اجباری شده است. آموزش ابتدایی برای همه کودکان سنگاپوری رایگان و تحت نظارت دولت است در مرحله اول آموزش «دوره چهار ساله»زبان انگلیسی، زبان مادری، ریاضیات و علوم تدریس می‌شود و تعلیمات مدنی و آموزش اخلاق، هنر، موسیقی بهداشت فردی، مطالعات اجتماعی و ورزش در طول شش سال آموزش داده می‌شود.
تحصیلات دبیرستانی: برای ورود به دبیرستان و انتخاب رشته مورد نظر دانش‌آموزان باید پس از پایان دوره شش ساله ابتدایی در آزمون ورود دبیرستان‌ها شرکت کنند و بر اساس نمراتی که اخذ می‌کنند و توانایی‌های خود در طول دوره دبستان می‌توانند وارد دبیرستان بشوند. دبیرستان‌های سنگاپور به دو گروه علمی و فنی تقسیم می‌شوند که هر دو دارای دوره آموزشی ٤ ساله هستند. در دوره متوسطه علاوه بر یادگیری دروس، شرکت در گروه‌های هنرهای نمایشی و تیم‌های ورزشی نیز اجباری است.
برنامه آموزشی دانش‌آموزان نخبه: در سال ١٩٨٤ برنامه شناخت و آموزش استعداد‌ها در کشور سنگاپور توسط وزارت آموزش و پرورش اعمال شد که این برنامه مبتنی بر پرورش تفکر خلاق دانش‌آموزان بااستعداد و توسعه پتانسیل بالای آموزشی بوده است. در حال حاضر در ٩ مدرسه ابتدایی جهت ارایه برنامه آموزش و پرورش استعدادهای خاص وجود دارد، پس از پایان دبیرستان ورود به دوره پیش دانشگاهی جهت استفاده از تحصیلات تکمیلی اجباری است که این دوره‌ها معمولا دو ساله است. تحصیلات تکمیلی: سنگاپور دارای شش دانشگاه دولتی است؛ دانشگاه ملی-دانشگاه صنعتی- دانشگاه مدیریت- دانشگاه فناوری و طراحی- موسسه فناوری سنگاپور و دانشگاه علوم اجتماعی که دانشگاه ملی و صنعتی سنگاپور هر کدام بیش از سی هزار دانشجو دارد و طیف وسیعی از تحصیلات کارشناسی و کارشناسی ارشد و دکترا را پوشش می‌دهند، در سال ٢٠١٦ این دو دانشگاه در بین ١٣ دانشگاه اول جهان رتبه‌بندی شده‌اند. دانشگاه‌های خارجی زیادی در سنگاپور وجود دارد که به دانش‌آموزان داخلی و خارجی «آسیایی» آموزش می‌دهند این دانشگاه‌ها امکان بهره‌گیری از آموزش اروپایی را با هزینه بسیار کمتر از کشورهای اروپایی فراهم کرده‌اند. با توجه به تعداد زیاد موسسات بین‌المللی آموزشی در سنگاپور، دانش‌آموزان بدون اجازه از وزارت آموزش و پرورش نمی‌توانند از این موسسات استفاده کنند. آموزش و پرورش سنگاپور در سال ٢٠٠٤ فقط به سه موسسه آموزشی اجازه جذب دانش‌آموز به طور مستقل را داد و این سه موسسه متعهد شدند به تبعیت از سیاست‌های کلی، یعنی نواختن سرود ملی هر روز صبح و آموزش دو زبان «مادری و انگلیسی».
موسسات دینی و مذهبی: در سنگاپور موسسات تمام‌وقت آموزش دینی وجود دارد که به آموزش‌های دینی و تربیت اسلامی می‌پردازند. در گذشته تعالیم این موسسات محدود به آموزش‌های دینی بود ولی در حال حاضر اجبار به آموزش علوم و ریاضیات و زبان انگلیسی توسط آموزش و پرورش ایجاد شده است.
سنگاپور، مدرسه جهانی: آموزش و پرورش در سنگاپور از زمان ١٩٦٥ تا امروز متمرکز به آموزش و تعلیم نیروهای متخصص جهت پیشرفت توسعه این کشور بوده است ولی در حال حاضر علاوه بر این به جذب دانشجو از کشورهای دیگر و آموزش آنها جهت کسب درآمد پرداخته است و در سال ٢٠٠٢ دولت هدف کسب در آمد از آموزش را با عنوان سنگاپور مدرسه جهانی مطرح کرد.
