به‌گزارش باشگاه در و پنجره و نما به‌نقل از کانال آموزشی گروتمان، گسکت‌های آببندی از موارد مهم در آببندی و هوابندی می‌باشند که عموماً با اهمال در تولید مواجه شده و در کیفیت پنجره ساخته شده و نارضایتی مشتری از محصول نقش ایفا می‌کند.
گسکت‌ها از لحاظ جنس نیز به دو دسته تقسیم می‌شوند، گسکت‌های مجاز و غیرمجاز
بهترین کیفیت گسکت از لحاظ طول عمر، بازگشت‌پذیری به حالت اولیه و تحمل انواع تنش‌های جنس EPDM می‌باشد. ایراد گسکت‌های EPDM صرفاً از بعد غیرقابل بازیافتی آنهاست. 99% سیستم‌های آلومینیومی می‌بایست از گسکت EPDM استفاده نمایند.
گسکت‌های TPE یا TPV نیز جز گسکت‌های مجاز برای آببندی می‌باشند. این گسکت‌ها قابلیت بازیافت داشته و در عین حال امکان تولید دوجزی هم دارند و به‌همین‌دلیل به‌عنوان گسکت سر خود در سیستم‌های UPVC کاربرد دارند اما متأسفانه به نام سیستم‌های TPV استفاده می‌شوند که جنس آنها PVC می‌باشد.
بهترین کیفیت گسکت از لحاظ طول عمر، بازگشت‌پذیری به حالت اولیه و تحمل انواع تنش‌های جنس EPDM می‌باشد. ایراد گسکت‌های EPDM صرفاً از بعد غیرقابل بازیافتی آنهاست. 99% سیستم‌های آلومینیومی می‌بایست از گسکت EPDM استفاده نمایند.
گسکت‌های سیلیکونی جز قدیمی‌ترین نوع گسکت‌ها هستند که مناسب سیستم‌های پنجره و کرتن‌وال می باشند و ایراد این نوع گسکت‌ها عمر کوتاه و قیمت بالای آنهاست اما باید مدنظر داشت که در کنار دریا بهترین نوع گسکت برای تحمل فشار باد و شوری رطوبت موجود می‌باشند.
گسکت‌های PVC بدترین نوع گسکت آببندی هستند و عمر کوتاه دارند و بسته به شرایط جغرافیایی طی یک تا دوسال آسیب می‌بینند و عموماً ترک برمی‌دارند چرا که تحمل فشار و تنش حرارتی را ندارند.
نقش گسکت ها در ضریب انتقال حراررت:
نکته دوم در انتخاب گسکت‌ها، میزان همپوشانی گسکت انتخابی است. همانطور که در تصویر مشخص است برای سیستم‌های آلومینیوم این همپوشانی 6 میلیمتر در زمان فشرده شده بازشو بر روی فریم است.
در سیستم‌های آلومینیومی دو نوع گسکت وجود دارد. گسکت‌هایی که هم نقش آببندی و هوابندی دو پروفیل نسبت به هم را دارند و اتصال بین دو پروفیل را همپوشانی می‌کنند که در تصویر فوق به رنگ سبز روشن مشخص شده‌اند.
