به‌گزارش باشگاه در و پنجره و نما، بخش ساختمان با مصرف حدود 40 درصد از سهم انرژی کل کشور یکی از مهمترین بخش‌های مصرف‌کننده انرژی است و وضعیت این بخش مهم در کشور به هیچ عنوان وضعیت مطلوبی نیست.

*فقدان منابع آماری درباره وضعیت مصرف انرژی در ساختمان‌های کشور

یکی از مهم‌ترین مشکلات این بخش را می‌توان ضعف آماری دانست. به طوری‌که هیچ آمار معتبری از وضعیت مصرف انرژی در ساختمان‌های کشور یافت نمی‌شود. به عنوان مثال، آمار دقیقی از متوسط میزان مصرف انرژی هر ساختمان و یا میزان متوسط انرژی موردنیاز برای گرمایش یک متر مربع از ساختمان مشخص نیست.

در صورتی‌که در کشورهای توسعه‌یافته این آمار کاملا مشخص و در دسترس هستند. بنابراین در شرایطی که شناخت مناسبی از وضعیت فعلی وجود ندارد، حل این مشکل به صورت مطلوب اتفاق نخواهد افتاد.

*برچسب انرژی ساختمان راهکار کشورهای پیشرو در بهینه‌سازی مصرف انرژی

اما در این شرایط یکی از مشکلاتی که در زمینه بهینه‌سازی مصرف انرژی وجود دارد و تقریباً همه کارشناسان روی آن اتفاق نظر دارند، بهره‌وری پایین ساختمان‌های اداری و مسکونی است. یکی از راهکارهای موجود برای بررسی وضعیت بهره‌وری ساختمان‌ها «برچسب انرژی ساختمان» است که در کشورهای پیشرو در بهینه‌سازی مصرف انرژی، اجرای این طرح برای ساختمان‌ها الزامی است. به‌عبارت دیگر، هر ساختمان یک برچسب انرژی (مانند برچسب انرژی لوازم خانگی) دارد که تمام اطلاعات مصرف انرژی ساختمان در آن لحاظ شده است.

شکل بالا تصویر یک برچسب انرژی ساختمان است. تصویر سمت راست اطلاعات مربوط به مصرف انرژی ساختمان و تصویر سمت چپ اطلاعات مربوط به انتشار آلاینده ساختمان را نشان داده است. در هر دو تصویر هم وضعیت فعلی ساختمان و هم وضعیت مطلوب ساختمان نشان داده شده است.

طی چند سال گذشته بحث‌های بسیاری پیرامون اجرا شدن این طرح در ایران نیز وجود داشت ولی تاکنون فقط برای ساختمان‌های اداری، آن هم به صورت محدود اجرا شده است.

با این که این طرح به صورت کامل در کشور اجرا نشده است ولی برخی کارشناسان معتقدند ساختمان‌های ایران به طور میانگین دارای برچسب رده G یا پایین‌تر خواهند بود؛ یعنی­ پایین­ترین سطح در برچسب انرژی. این وضعیت به هیچ عنوان وضعیت مطلوبی برای کشور نیست و باید هر چه زودتر برای بهبود آن اقداماتی صورت گیرد.

اولین و ابتدایی‌ترین اقدام، اجرای کامل طرح برچسب انرژی ساختمان برای تمام ساختمان‌ها است. پس از این مرحله و با به دست آمدن شناخت مطلوب از وضعیت، نوبت به اقدامات دیگر خواهد رسید. در غیر این‌صورت، راه‌حل‌های اجرایی به درستی عمل نکرده و فقط هزینه اجرایی بیهوده‌‌ای به کشور تحمیل خواهد شد.