به‌گزارش باشگاه در و پنجره و نما به‌نقل از روابط عمومی این شرکت، هافمن، تولیدکننده پروفیل درب و پنجره UPVC یکی از نام‌های آشنا و به قول خودشان انتخاب اهل فن در این صنعت است. کارخانجات هافمن در تبریز و شهرکرد سالانه بیش از ۲۵ هزار تن ظرفیت تولید دارد. امروز در گفتگویی صمیمانه با دکتر محمد حمیدیه مدیرعامل هافمن به بحث و بررسی در مورد این صنعت پرداختیم که دعوت می‌کنیم در زیر بخشی از این مصاحبه را بخوانید.
چالش‌های شما در مسیر صادرات محصولات‌تان چیست؟
در تهیه مواد اولیه‌ای که ما معمولاً در بورس از پتروشیمی‌های داخلی خرید می‌کنیم یک سلف یک ماهه باز می‌کنیم و ۱۰۰ درصد مبلغ آن را نقدا پرداخت می‌کنیم اما تحویل مواد اولیه چیزی حدود ۲ ماه به طول می‌انجامد. پس یک تولید کننده در این شرایط باید ۳ برابر سرمایه در گردشی که واقعاً نیاز است را وارد چرخه مالی خود بکند تا بتواند از مدار تولید عقب نیوفتد. تمام اینها تا جایی که میرسیم به نقطه‌ای که بگوییم حالا محصول تولید شده، الان می‌توانیم در داخل ایران بفروشیم یا خارج از ایران؟
در ایران هیچ گونه مشوقی برای صادرات وجود ندارد، نه برای ما، نه برای هیچ صنعت دیگری. از سال ۸۹ جایزه‌های صادراتی را هم برداشتند. در این شرایط ما قرار است با چینی‌ها و با ترک‌ها رقابت کنیم. طبیعتاً هیچ مزیتی نداریم. قیمت مواد اولیه را افزایش داده‌ایم، سه برابر آن مقداری که باید سرمایه در گردش درگیر کنیم وارد چرخه کرده‌ایم، هیچ جایزه‌ای برای صادرات نداریم، هزینه‌های حمل و نقل بین‌المللی با این شرایط قیمت ارز بسیار بالا هستند، هزینه‌های گمرکی و…. تنها مزیتی که برای ما در ایران می‌ماند این است که هزینه نیروی کار نسبتاً پایین است. در حالی که در این صنعت چون تکنولوژی نوینی وجود دارد و ماشین‌آلات پیشرفته درصد بزرگی از کار تولید را انجام می‌دهند و نیاز به نیروی کار نسبت به صنایع دیگر کمتر است.
پس با توجه به دلایل مطرح شده ما مزیت رقابتی چندانی نداریم. به غیر از منطقه جغرافیایی که در آن قرار داریم و هزینه حمل و نقل نسبتاً پایینی که داریم، که البته ناوگان حمل و نقل داخلی ما بسیار ضعیف است. به طور مثال ما می‌خواهیم باری را به عمان ارسال کنیم حداقل ۱۰ تا ۱۵ روز این محصولات ما در بندرعباس متوقف می‌شود و می‌ماند تا یک کشتی از مبدا بندرعباس حرکت کند و محصول را تحویل نماید. در حالی که این مشکل در کشوری مثل ترکیه وجود ندارد چون در بندرهای بزرگی که در این کشور وجود دارد مثل ازمیر یا مرسین روزانه چندین کشتی بارگیری می‌کنند و به مقاصد مختلف حرکت می‌کنند.
وقتی هم که جنس ارسال می‌شود برای برگرداندن پول مشکلات متعددی وجود دارد. به خاطر این مشکلات متعدد اکثر شرکت‌ها از خیر صادرات می‌گذرند و سعی می‌کنند تا همان حدی که می‌توانند در بازار داخل محصولاتشان را بفروشند.
با این همه مشکلات و سختی‌ها، و مزیت‌های رقابتی متعددی که کشورهای رقیب دارند شما توانسته‌اید به کدام کشورها محصول صادر کنید؟
ما برای سال‌های ۹۸ و ۹۹ بیشتر تمرکزمان صادرات به کشورهای افغانستان و عمان بوده است. البته به کشورهایی مثل الجزایر، آذربایجان و ارمنستان و عراق نیز صادرات داشته‌ایم.
در مورد برنامه‌های بلندمدت‌تر هافمن برایمان بگویید. آیا می‌خواهید وارد صنایع دیگری در بین صنایع وابسته به صنعت ساختمان شوید و کارخانه‌های دیگری تأسیس کنید؟
بله چشم‌انداز ما برای آینده این است که شرکت به عنوان یک هلدینگ بزرگ در آینده در صنایع مرتبط به صنعت خودمان وارد شویم. در حال حاضر طرح‌های توسعه و برنامه‌های مختلف را بررسی می‌کنیم و سعی‌مان بر این خواهیم بود که هر سال یک یا دو کارخانه را در زیرشاخه‌ی صنعت ساختمان افتتاح و راه‌اندازی کنیم. بر اساس همین هدف باید بگویم به احتمال فراوان در سال ۱۴۰۰ نیز کارخانه‌ی جدیدی برای افتتاح خواهیم داشت که خبرهای آن در زمان مورد نیاز به اطلاع دوستان و علاقه‌مندان می‌رسد.
