باشگاه در و پنجره و نما به نقل از چیدانه: پایه و اساس شکل دادن به هر ایده ای مواد و مصالح است که تأثیر فوق العاده ای در طراحی دارد. در واقع مصالح مختلف علاوه بر ویژگی های فیزیکی متفاوت، حس های مختلفی هم القا می کنند. مثلا یک دیوار آجری را با یک دیوار بتنی مقایسه کنید. این دو نمایانگر دو حس کاملا متفاوت هستند. یکی سنتی، دیگری مدرن. یکی گرم، دیگری سرد. یکی الگو وار، دیگری صاف و یکدست. اما در دنیای امروز هر متریالی می تواند شکل های گوناگونی به خود گیرد و برای کاربردهای گوناگون تعریف شود.

بتن که ما آن را با ظاهر خشک، بی روح، خشن و غیر قابل نفوذ می شناسیم، اکنون چهره ی دیگری از خود را رو کرده است که شما را حیرت زده می کند. آن بتن سخت اکنون همچون شیشه ای نیمه‌شفاف نور را از خود عبور می دهد و معماری ودکوراسیون داخلی فضا را متحول می‌کند. در این مطلب می خواهیم نسل جدیدی از بتن با نام بتن شفاف یا بتن انتقال دهنده ی نور را به شما معرفی کنیم. با نماوین همراه باشید...

بتن شفاف به بتنی اطلاق می شود که با بهره گیری از فیبرهای نوری امکان انتقال نور را از یک سمت به سمت دیگر فراهم می کند. این محصول در سال ۲۰۰۱ توسط یک معمار مجارستانی به نام «آرون لاسونسزی» اختراع شد و به ثبت رسید. این معمار زمانی که در سن ۲۷ سالگی در کالج سلطنتی هنر های زیبای استکهلم مشغول به تحصیل بود، این ایده را بیان کرد و در سال ۲۰۰۴ شرکت خود را با نام "لایتراکن" تأسیس کرد و با توجه به نیاز و تمایل جامعه ی امروز به استفاده از مصالح جدید ساختمانی، از سال ۲۰۰۶ با شرکت های بزرگ صنعتی به توافق رسید. این محصول با ترکیب ۹۶% بتن معمولی و ۴% فیبرهای نوری محصولی منحصر به فرد را برای هزاره ی جدید به ارمغان آورده است.

فیبر نوری در ساختار بتن شفاف

فیبرهای نوری فیبرهایی هستند که معمولا از پلاستیک یا شیشه برای انتقال نور ساخته می شوند. این فیبرها رشته های قابل انعطافی به ضخامت قطر موی انسان می‌باشند. با استفاده از این تکنولوژی مقدار زیادی از اطلاعات می تواند در فواصل طولانی انتقال یابد.

تولید بتن شفاف

بتن شفاف یک محصول با فیبرهای نوری (لوله های نور قابل انعطاف) می باشد که از داخل پانل ها و بلوک های بتنی پیش ساخته عبور کرده تا نور را از یک طرف به طرف دیگر منتقل سازد. رنگ ها و نورها به طور قابل ملاحظه ای از یک سمت به سمت دیگر ثابت می ماند. فیبرهای نوری مورد استفاده در این بتن می توانند نور را تا ۱۵ متر به طور قابل ملاحظه ای بدون تأثیر مهم بر قابلیت‌های ساختاری بتن انتقال دهند.

در ابتدا یک لایه ی نازک بتن در قالب باریک و دراز ریخته می شود، سپس یک لایه از فیبرهای نوری در امتداد طول قالب قرار داده می شوند و در نهایت در طول‌های مشخص و تعیین شده قطعات مورد‌نظر استخراج می شوند. این بتن با هزاران فیبر نوری شفاف جاسازی می شود که تنها بخش کوچکی از حجم کل بلوک را تشکیل می دهند و به طور تقریبی این حجم تنها ۴ درصد از حجم بتن موردنظر است. الیاف های مذکور پس از قرارگیری در داخل مخلوط بتن به دلیل اندازه ی آنها تبدیل به یک جزء ساختاری شبیه به سنگدانه های متداول می شوند، بنابراین ظاهر بتن همگن حفظ می‌شود.