به گزارش ایسنا، سه‌شنبه هفته قبل، سرانجام پس از ماه‌ها بحث و بررسی، انجمن لیزینگ توانست موافقت شورای پول و اعتبار را برای لیزینگ مسکن اخذ کند. اما به نظر می‌رسد در شرایط فعلی نمی‌توان امکان بازده سرمایه‌گذاری در این بخش را برای انجمن لیزینگ متصور شد؛ چرا که لیزینگ قادر به تامین انتظارات متقاضیان مصرفی و انبوه‌سازان نیست و رییس کانون انبوه‌سازان، این طرح را غیرکاربردی می‌داند.
جمشید برزگر درباره شرایط لیزینگ مسکن اظهار کرد: پیشنهاد ما نرخ سود حداکثر ۱۶ درصد و مدت زمان بازپرداخت ۱۲ ساله بود؛ زیرا معتقدیم با تعیین ارقام بالاتر دایره متقاضیان استفاده از تسهیلات به شدت کوچک می‌شود.
وی افزود: تعیین سود ۱۴ درصد برای انبوه‌ساز و ۲ درصد کارمزد لیزینگ می‌توانست واقع‌بینانه‌تر از شرایط کنونی باشد که مورد موافقت قرار نگرفت. اما آنچه مسلم است این‌که هر طرحی باید هم توجیه اقتصادی داشته باشد و هم بستر فعالیت پیدا کند. سوال است که چند درصد از افراد جامعه حاضر به خرید مسکن با اقساط ماهانه ۶ تا ۷ میلیون تومان هستند؟ اگر کسانی پیدا شوند که بتوانند ماهیانه ۷ میلیون تومان قسط بدهند یعنی از لحاظ مالی قوی هستند و نیازی به خرید مسکن از طریق لیزینگ ندارند.
از سوی دیگر دو شرط پرداخت وام لیزینگ یعنی نرخ سود ۲۱ درصد و مدت زمان نسبتا کوتاه پنج ساله به عنوان سرعت‌گیر این طرح عمل می‌کند؛ چرا که رقبای بانکی انجمن لیزینگ در حال حاضر وام‌هایی با بهره‌هایی به مراتب پایین‌تر و مدت زمان بیشتر ارایه می‌دهند؛ زیرا هم‌اکنون نرخ سود وام خانه اولی‌ها که توسط بانک مسکن پرداخت می‌شود ۹ درصد و مدت بازپرداخت ۱۲ ساله است. حتی نرخ سود اوراق تسهیلات مسکن که وامی گران قیمت محسوب می‌شود بیش از ۱۷.۵ درصد نیست.
اما تنها مزیت لیزینگ مسکن نسبت به وام بانکی مبلغ تسهیلات است. لیزینگ بدون لحاظ سقف قیمت هم اکنون ۷۰ درصد قیمت ملک را پوشش می‌دهد؛ در حالی که وام پرداختی از سوی سیستم بانکی بیش از ۱۶۰ میلیون تومان نیست. با این وجود به نظر نمی‌رسد افراد زیادی توان مالی پرداخت اقساط لیزینگ را داشته باشند.
بر اساس آنچه که بانک مرکزی اعلام می‌کند، در حال حاضر متوسط قیمت خرید هر متر خانه در تهران حدود چهار میلیون و ۵۰۰ هزار تومان است و عمده معاملات بین واحدهای ۶۰ تا ۸۰ متری انجام می‌شود. بنابراین اگر متقاضی خواهان خرید خانه‌ای ۸۰ متری در تهران باشد، حدود ۳۶۰ میلیون تومان برای آن هزینه خواهد داشت. بنابراین اگر لیزینگ مسکن تا سقف تعیین شده یعنی ۷۰ درصد هزینه را پرداخت کند، تسهیلاتی حدود ۲۵۰ میلیون تومان برای متقاضی در نظر گرفته می‌شود.
در این حالت برای وام ۲۵۰ میلیونی لیزینگ مسکن با دوره بازپرداخت ۶۰ ماهه و سود ۲۱ درصد باید گفت که متقاضی در هر ماه باید حدود شش میلیون و ۷۰۰ هزار تومان قسط پرداخت کند که در مجموع در پایان پنج سال سودی حدود ۱۵۵ میلیون تومان به لیزینگ برگردانده و در کل بابت وام ۲۵۰ میلیونی رقم ۴۰۰ میلیون تومان بازپرداخت خواهد داشت.
در این شرایط اقساط در قیاس با وام‌های موجود مسکن حتی تا پنج برابر بیشتر خواهد شد و رقمی است که حداقل برای کارمندان و یا کارگران به هیچ عنوان به صرفه نیست، چرا که حقوق فعلی یک کارمند عادی در ایران شاید به دو میلیون تومان هم در ماه نرسد.
دبیر کانون سراسری انبوه‌سازان در این خصوص اظهار کرد: بحث لیزینگ مسکن در ادامه سیاست دولت برای استفاده از ابزارهای مالی متنوع در بازار مسکن پیش‌بینی شده، اما به نظر می‌رسد برای دهک‌های میانی و پایین کارایی لازم را نخواهد داشت؛ حتی می‌توان گفت با اقساطی که لیزینگ در نظر گرفته دهک‌های میانی زیر بار فشار مالی بسیار سنگینی قرار خواهند گرفت که چنین درآمدی ندارند.
فرشید پورحاجت افزود: این تسهیلات می‌تواند در مناطق برخوردار شهری مورد استفاده قرار گیرد و فقط در آن مناطق کارآیی دارد. این‌که دولت به این فکر افتاده ابزارهای مالی متنوعی را رونمایی کند کار خوبی است اما باید شرایط جامعه را در نظر گیرد.
وی با بیان این که هدف‌گذاری برای تامین مسکن اقشار ضعیف باید نسبت به تامین نقدینگی دهک‌های بالا اولویت داشته باشد گفت: استفاده از بسته‌ها و ابزارهای متنوع مورد تایید ما است ولی با نرخ سود ۲۱ درصد نمی‌توان عملا طیف زیادی را مورد پوشش قرار داد.
دبیر کانون سراسری انبوه‌سازان با انتقاد از نرخ سود تسهیلات مسکن که به عنوان بازدارنده تولید عمل می‌کند گفت: هیچ توجیهی ندارد در شرایطی که نرخ تورم به ۶.۹ درصد رسیده هنوز تسهیلات بانکی در محدوده ۱۸ تا ۲۱ درصد قرار دارد. لذا بانک‌ها باید خودشان را با شرایط موجود اقتصادی وفق دهند.
